festival

Onze favoriete shows van Down The Rabbit Hole

Dat was ‘m weer! Drie dagen festivalpret tussen de Groene Heuvels, hollend van Hotot naar Fuzzy Lop en weer terug. De reputatie van kleurrijk en party ready festival werd weer eens onderstreept deze bonte editie. Voordat we ons eigen konijnholletje weer induiken, maken we nog even de balans op: dit waren onze hoogtepunten van Down The Rabbit Hole.

IDLES

Foto Hub Dautzenberg

Hotot (za 21.20) | Laat het maar aan IDLES over om een festivalweide op z’n kop te zetten. Gelijke delen spuwende boosheid, snerpend gitaargeweld en oerdegelijk bas- en slagwerk vlogen over de heuvels, resulterend in een wild feestgedruis waarin niettemin werd omgekeken naar iedereen met losse veters of verloren evenwicht. Gelukkig, want je vrienden was je na één liedje al kwijt. Lees hier de recensie. (JS)

Fred Again..

Foto Fotono Photography

Hotot (vr 23.40) | De hype is real. Niet eerder verzamelde Down The Rabbit Hole zich zo massaal bij het hoofdpodium, voor een show waar de ambitie en het speelplezier vanaf spatte. Een totaalbeleving, met kenmerkend vingergetik en een videograaf (‘We fucking love Tony!’) die zowel de gastzangers als het publiek de show introk. Zelfs de grootste criticus ging overstag bij deze headliner. Lees hier de recensie. (QG)

Tramhaus

Foto Hub Dautzenberg

Fuzzy Lop (vr 20.30) | De landstitel livemuziek gaat ook naar Rotterdam dit jaar. Zoveel was duidelijk na de zinderende show van Tramhaus op Down The Rabbit Hole. In de grootste tent waar de band ooit speelde (‘En hij staat fucking vol!’) gingen de vuisten de luchten, vloog het bier in het rond en werden mensen in Feyenoord-shirts op de schouders gehesen. Drie punten mee naar huis! Lees hier de recensie. (JS)

The Whitest Boy Alive

Foto Hub Dautzenberg

Hotot (vr 21.30) | The Whitest Boy Alive treedt zelden meer op (drie keer per jaar, is het beleid) maar de liefde voor het lome funkkwartet is duidelijk nog niet vervlogen. Na één liedje zat Down The Rabbit Hole alweer de lachend op hurken voor een sit-down, onder aanvoering van je favoriete wiskundeleraar Erlend Øye. Een vrolijke nostalgietrip die we graag eens in de tien jaar meemaken. Lees hier de recensie.

Bob Vylan

Fuzzy Lop (zo 18.30) | De Fuzzy Lop was zondag te klein voor de anarchistische hiphoppunk van Bob Vylan. En terwijl Bob zijn politieke pleidooien op ons afvuurde, werd het alleen maar drukker: hier moest iedereen bij zijn. Aan het einde deed een moderator zijn best om het publiek – dat alsmaar bleef schreeuwen om méér – tot bedaren te brengen. Wij zijn nog niet klaar met Bob Vylan.

Warhaus

Foto Hub Dautzenberg

Hotot (vr 17.30) | De vroege vooravond met neergestreken plukjes mensen in het gras was een kolfje naar de hand van Maarten Devoldere en zijn tweede band Warhaus. De Vlaamse dandy kon de toehoorders op afstand moeiteloos bereiken met zijn charisma, grappen en natuurlijk zijn stem. De blazerssectie en zijn diepe bariton vochten om de schijnwerpers, maar de heerlijk meezingbare tonen van instant klassieker Open Window aan het eind van de set galmden het langst na. (JS)

Spoon

Foto Hub Dautzenberg

Teddy Widder (za 16.30) | Jong en oud zingt mee met Spoon. De indierockvedettes van – je zou denken – een vorige generatie toonde in Beuningen dat het nieuwe werk sterk genoeg is om ook het jonge Down The Rabbit Hole-publiek mee te krijgen. Met de ijzersterke stem van Britt Daniel en een strakke set wond Spoon de volle festivaltent met gemak om de vingers. (QG)

Confidence Man

Teddy Widder (vr 18.30) | Guilty pleasure? Zo mag je de formatie rondom Grace Stephenson en Aidan Moore best noemen. Met hun bonkige mix van disco en 90’s rave zijn ze toch een soort indie-credible Scooter. Maar wow, wat ging het los in de Teddy Widder, waar de vloerplanken tot ver buiten de tent getest werden. In 2017 stonden de hyperactieve Aussies nog als volstrekt onbekenden in Beuningen, nu speelden ze de rol van festivalfavorieten met verve. (TS)

Death Grips

Foto Hub Dautzenberg

Teddy Widder (za 20.30) | Even inkomen? Nee hoor. Na zo’n 10 seconden was het publiek middenvoor het podium al om en even later ging heel de tent mee. Down The Rabbit Hole greep de agressief-experimentele hiphop van Death Grips aan om even helemaal los te gaan. De Teddy Widder-tent veranderde in een speelplaats voor volwassenen, met roeiende mensen en een vliegensvlugge circlepit. Lees hier de recensie. (QG)

Zomeractie!

Speciale zomeractie! Als je nu een jaar­abonnement op OOR neemt betaal je geen 66,95 maar slechts 50 euro. En je maakt tevens kans op een originele Epiphone ES-335 gitaar! Meld je hier aan.

deel dit artikel

Meer:

down the rabbit hole
nieuws

Down The Rabbit Hole deelt eerste 29 namen voor editie 2024

Onder meer LCD Soundsystem, The National, Eefje de...
nieuws

Down The Rabbit Hole deelt eerste 29 namen voor editie 2024

Onder meer LCD Soundsystem, The National, Eefje de...

Meest gelezen

MEEST RECENT

INLOGGEN