Is het alweer maandag? Ergens nog een toiletrave gaande? Niet? Laten we dan eens terugblikken. Op een energieke Lowlands, waar de bezoeker weer eens vertrouwd party ready was en het muzikantenvolk meer dan ooit leek te bestaan uit wilde volksmenners (‘Loowwwlaaaandss!!’). Indieband Dry Cleaning stond voor een driekwart lege India te spelen, houseduo Bicep kreeg een stampvolle Alpha – dat zijn de verhouding anno 2023. Goed of slecht nieuws? U mag het zeggen. Dit waren ónze hoogtepunten.

Fotografie Arend Jan Hermsen

Water From Your Eyes

Lima (vr 16.25 uur) | Welbeschouwd is Water From Your Eyes de coolste band van Lowlands. Noise-duo Nate Amos en Rachel Brown brachten dit jaar met Everyone’s Crushed hun voorlopig meest toegankelijke plaat uit en klinken daarop klaar voor grotere podia. In de praktijk is de Lima angstvallig leeg, maar cool is het alsnog. Hoe dunbevolkt de tent ook is, je ziet dat vooraan de muzikale chaos van het duo wel binnenkomt. Een aantal fijnproevers heeft er weer een nieuwe obsessie bij. (RvdZ)

Jessie Ware

Bravo (vr 17.00 uur) | Op Lowlands trekt Jessie Ware haar show, waarmee ze vorig jaar Milkshake en Best Kept Secret al op z’n kop zette, naar een nog hoger niveau. Ze begrijpt en beheerst disco uit de seventies en heeft een paar van de beste liedjes die Nile Rodgers nooit schreef. Haar dansers dartelen om haar heen, knuffelen en aaien haar, tillen haar van de grond en stimuleren haar om wat pasjes mee te doen. That! Feels! Good! Lees hier de volledige recensie. (DK)

Nia Archives

India (vr 21:00 uur) | Werd er ergens zo hard gedanst als bij Nia Archives dit weekend? En dan geen laf de handje in de lucht, maar echt: dansen. Lowlands is drum ‘n’ bass en aanverwanten stijlen altijd trouw blijven programmeren, al stond het genre evolutionair gezien nog zo stil. Met deze Britse dj is er weer een echte, hedendaagse ambassadeur. Ze zingt zelf over haar breakbeats heen, gooit The Streets en Yeah Yeah Yeahs in de mix en straalt een uur lang. Elk jaar een uurtje Nia alstublieft! (SW)

Pusha T

Heineken (vr 21.30 uur) | Met zijn 46 jaar is Pusha T een echte overlever, voorbij jeugdigheid en geldingsdrang. In een eerder leven was hij coke-dealer en dat imago wordt zo overdreven uitgemolken – Jezus, alwéér narcos beelden van politie­achtervolgingen op de schermen – dat de artiest een meme dreigt te worden. En dan begint hij weer te rappen en vallen overal monden open. ‘I’m the greatest rapper ALIVE’, zegt hij. En misschien klopt dat wel. (DK)

John Coffey

Heineken (vr 23.45 uur) | Ongeveer toen Underworld bezig was met Born Slippy schalde aan de overkant in de Heineken een bescheiden klassieker van een ander genre en een andere generatie door de speakers: Romans van onze eigen John Coffey. Verrassend vroeg in de set. Het was een heerlijk startschot van een show die je liet beseffen wat een groot John Coffey-vormig gat er de afgelopen jaren in het festivallandschap zat. Lees hier de volledige recensie. (RvdZ)

Ezra Collective

Heineken (za 13.30 uur) | Ezra Collectiv ontstond in 2016 in een kansarme wijk in Zuid-Londen, waar al jaren een jazzrevival gaande is. Inmiddels heeft de groep door het vele spelen een razendstrakke set in de vingers. Op Lowlands maken ze jazz voor een nieuwe generatie, met een even jeugdige als spetterende mix van jazz en afrofunk. En de band heeft met Femi Koleoso een buitengewoon fascinerende drummer achter de kit. (DK)

boygenius

Bravo (za 15.00 uur) | Boygenius speelt een fluwelen set, alsof de band op het strand speelt, met de enkels in zee. Hoewel de indiesupergroep rondom Julien Baker, Lucy Dacus en Phoebe Bridgers vooral in een bellenblazende bubbel lijkt doorgesijpeld (de Bravo is maar matig gevuld) is de groep in deze bubbel wel de headliner van zaterdag, al is het pas 15:00 uur. Aan het eind van de set is iedereen een beetje verliefd. Lees hier de volledige recensie. (DK)

070 Shake

India (za 21.00 uur) | Je doet iets goed als Madonna, Fred Again.. en Martin Garrix je stem willen gebruiken. En 070 Shake (oh seven oh shake) doet veel goed. Haar muziek is beslist niet prettig bedoeld. De liedjes zijn als een knipperlicht-relatie: vol aantrekken en afstoten, doordrongen van spanning, alsof een psychologische thriller op muziek is gezet. Door de spanningsboog van Lowlands tot het uiterste te rekken is 070 Shake een artiest die je niet vergeet. (DK)

King Gizzard & The Lizard Wizard

Bravo (za 21.30 uur) | Op een festivalterrein vol uitgelaten mensen zijn fans van King Gizzard & The Lizard Wizard de allergekste. Mensen stuiteren in het rond, rennen hink-stap-springend de moshpit in, smakken derhalve meteen tegen de grond en stuiteren crowdsurfend over hoofden. Ondertussen ramt de band maar door in heavymetalmodus, vlammend gespeeld met de tong uit de mond en alle fuzzpedalen stevig ingedrukt. Lees hier de volledige recensie. (TS)

Tamino

Bravo (zo 14.30 uur) | Stilte in de Bravo. Tamino-Amir Moharam Fouad speelt, en dat betekent een oefening in zelfbeheersing voor zowel het zondagmiddagpubliek als de band achter hem. De liedjes van de Belgisch-Egyptische singer-songwriter worden steeds geboren uit wat getokkel, een paar flageoletten, een strijk over de cello of wat losse toetsaanslagen, om vanuit daar naar een emotioneel hoogtepunt te werken, met natuurlijk Habibi als hoogste hoogtepunt. (TS)

PVA

X-Ray (zo 16.30 uur) | Je ziet het de hele show van dit dancepunktrio lang: knoppenman Josh Baxter wil een moshpit! Hij zweet zich een ongeluk en springt als een gek over het podium, maar de zaal barst nooit écht los. Oplossing: als de moshpit niet naar Josh Baxter komt, komt Josh Baxter wel naar de moshpit. Dus springt hij uiteindelijk maar het publiek in en start hij hem zelf. Een heerlijk einde van een sowieso fijne show van een veelbelovende band. (RvdZ)

Loyle Carner

Bravo (za 19.15 uur) | ‘My kid needs a father, not a rapper.’ Ja, kom er maar eens om bij Pusha T, die een dag eerder op Lowlands zijn stoere cokeverhalen kwam vertellen. Loyle Carner is een totaal ander persoon. Hij deelt zijn reflecties op vaderschap, persoonlijke ontwikkeling en trauma, stopt zijn set met vol slimme bindzinnetjes (‘I see you there, all the way in the back’) en innemende verhaaltjes en laat de Bravo ondanks al die zachtaardigheid toch flink bouncen. Gouden vent. (TS)

Foals

Alpha (za 20.15 uur) | Een festivaltent afbreken kan je wel aan Foals overlaten. Ook op hun meest prominente Lowlands-spot tot nu toe lukt dat weer zonder veel moeite, zelfs met één sleutelnummer ontbrekend in de set. Maar wanneer frontman Yannis Philappakis als een Duracell-konijntje over het podium stuitert en de rest van de band de ene na de andere bezwerende groove uit de mouw schudt, zeurt niemand daar meer om. Lees hier de volledige recensie. (RvdZ)

clipping.

X-Ray (zo 21.45 uur) | Door de laatste twee (concept)albums staat clipping. tegenwoordig te boek als horror-hiphop act, maar het experimentele trio liet de X-Ray niet alleen maar gruwelen. Bij tracks als Shooter en vooral Wriggle stonden we bovenal verstelt van de onnavolgbare flow van rapper Daveed Diggs en krankzinnige beats die de twee producers uit hun kastjes toveren. De X-Ray stond niet heel vol (Billie, bedankt) maar wie er wel bij was, voelde deze set tot in de botten. (RvdZ)

Billie Eilish

Alpha (zo 21.45 uur) | Er wordt gegild bij het uitgaan van de lichten, gegild als de show vijf minuten te vroeg start en we horen een langgerekt ‘aaaaAaAaAaAAahhH’ als Billie opeens aan de voet van de catwalk staat. Elke stap die Billie zet echoot in gegil uit het publiek. Hier staat duidelijk een wereldster op het podium, die zich soms zelfs ontpopt tot wereldleider. Lees hier de volledige recensie. (DK)

Door Daan Krahmer, Thomas Snoeijs, Sophie Westhiner en Reinier van der Zouw.