Jaar in, jaar uit blijft North Sea Jazz een uniek verschijnsel in het Hollandse festivallandschap. Waar anders dan op North Sea worden jazzmuzikanten nog in grote zalen als ware helden ontvangen? En op welk ander festival zou het best logisch zijn dat Stormzy, Tom Jones en Lizzo elkaar afwisselen als headliner? Dit waren de beste shows die we zagen.

Fotografie Dimitri Hakke

Lakecia Benjamin breekt de tent af

‘Normaliter zeggen ze dat je stil moet zijn bij een jazzoptreden, maar daar moet ik niets van hebben’, zegt Lakecia Benjamin (openingsfoto) tegen haar publiek. ‘Ik ben hier om de tent af te breken!’ En zo geschiedde. De jonge saxofonist liet zich inspireren door John en Alice Coltrane en speelt dezelfde intensiteit als haar helden. Tijdens een solo in haar versie van My Favorite Things gaat ze zo hard tekeer dat ze op een gegeven moment buiten adem op haar knieën valt. ‘Oh my God, oh my GOD’, horen de mensen op de eerste rij haar tegen zichzelf zeggen, terwijl pianist Zaccai Curtis er nóg een waanzinnige solo tegenaan gooit. Niet eerder meegemaakt: tijdens een machtige cover van Amazing Grace en een onmogelijk sterk A Love Supreme springen meerdere toeschouwers uit hun stoel om hun enthousiasme in woos en yeahs aan het podium te richten. ‘We’re coming back next year, Frank!’ spreekt ze de programmamanager van North Sea Jazz toe. Laten we hopen dat Frank luistert. (RT)

MonoNeon heeft Starpower

MonoNeon was de laatste bassist van Prince en op North Sea Jazz heeft de 32-jarige die rol geïnternaliseerd. De opvallendst (en warmst!) geklede muzikant van het festival blijkt een retestrakke bandleider. MonoNoeon mengt, fusion, jazz en garage. Soms is het wat lomp, soms zijn de liedjes wat inwisselbaar, en toch, hoe MonoNeon zijn gretige band dirigeert met zijn bas is verbluffend. Thundercat kan een gelijke vinden in MonoNeon. Zie MonoNeon met starpower over de snaren van zijn bas glijden! (DK)

The Diaspora Suite brengt samen

In de waanzinnige theatervoorstelling Tijd Zal Ons Leren legt Romana Vrede uit dat zwarte kunst geen protest kan zijn, omdat het onderdeel is van Het Systeem. Over het belang van alle kunst rond Keti Koti valt kortom te discussiëren, maar over de kwaliteit en schoonheid van deze kunst zijn we het gelukkig snel eens. Ook The Diaspora Suite, een unieke en eenmalige show op North Sea Jazz, is prachtig. Mike Bindraban stelde speciaal voor het festival een programma samen waarin songs, verhalen en beeldmateriaal onder een diasporaparaplu samenkomen. Er wordt onder muzikale begeleiding voorgelezen door Karin Amatmoekrim en Glenn Helberg, Laura Mvula, Shirma Rouse en Arooj Aftab zingen de sterren van de hemel. De Britse saxofonisten Cassie Kinoshi en Camilla George soleren zij aan zij met nationale helden Ronald Snijders en Shauntell Baumgard over een onweerstaanbare afobeat, afkomstig van een fantastisch spelend Metropole Orkest. De diversiteit binnen deze kunstcollagevoorstelling is groot, maar alles komt – heel symbolisch – in prachtige harmonie samen. (RT)

Tranen van geluk bij Little Simz

Niet eerder zagen we een rapper met zoveel energie als Little Simz op North Sea Jazz. Bijna anderhalf uur lang stuitert de Britse artiest over het podium. Ze mist geen woord, zelfs niet wanneer ze het publiek ingaat om platen te signeren. In tegenstelling tot haar stijlgenoten doet Little Simz niet aan fronten. Ze is zielsgelukkig om hier te zijn en iedereen mag het weten. Wanneer de show met Selfish en Woman tot een einde komt, lijkt de rapper te huilen van geluk. En het publiek met haar. Lees hier de volledige recensie. (RT)

Esperanza Spalding en Fred Hersch

Esperanza Spalding is een van de meest veelzijdig getalenteerde jazzmuzikanten van de afgelopen tien jaar. De 38-jarige is een virtuoos bassist, begenadigd zangeres en schrijft eigen composities. Als artist in residence treedt ze dit weekend driemaal op; steeds in een geheel andere setting. Haar vertolking van jazzstandards met meesterpianist Fred Hersch lijkt op papier niet zo bijzonder, maar blijkt in de praktijk een van de uniekste optredens van het weekend. Spalding en Hersch veranderen bekende liedjes als Girl Talk en Suede Shoes in muzikaal cabaret, waarin de oprecht grappige verhalen en vocale kunstjes van haar worden afgewisseld door de muzikaal geniale solo’s van hem. De twee vormen een onwaarschijnlijk duo, maar vinden elkaar volledig in een prachtige, gedeelde liefde voor de muziek. (RT)

Adi Oasis heeft vrienden niet nodig

Maar liefst 32 graden en praktisch windstil is het tijdens de tweede festivaldag. Sommige zalen voelen aan als Amazonica, maar rond buitenpodium Mississippi is een aangenaam briesje voelbaar. Bassist en zangeres Adi Oasis speelde met Cee-Lo, Lenny Kravitz en Anderson. Paak, maar heeft al die sterrenvrienden niet nodig om te shinen. Tijdens haar solodebuut op North Sea speelt ze een feelgood-blend van seventies soul, R&B en funk. Haar eigen liedjes zijn lekker groovy en lichtvoetig, maar het hoogtepunt van Oasis’ set is de slotsong: een verrassende cover van Prince’s Do Me, Baby, compleet met erotische climax. Was His Purple Highness nog in leven geweest, dan had hij Oasis vast als zijn nieuwe bandleider willen rekruteren. (RT)

Róisín Murphy kijkt vooruit

Woensdag werd Róisín Murphy vijftig. Alleen de vouwen in haar gezicht onthullen dat Róisín een jaartje ouder wordt. Verouderen doet haar dansbare muziek niet. Róisín Murphy tekent voor de meest eigenzinnige show van North Sea Jazz. Róisín speelt met een experimenteerdrift die je zelden ziet bij een artiest die aan haar vierde decennium is begonnen. Het is duidelijk dat Roísin vooruit kijkt, niet achterom. Het hoogtepunt is zowaar een nieuw liedje, van een album dat nog moet verschijnen. Lees hier de volledige recensie. (DK)

GURLS en Trondheim Jazz Orchestra

Er staan dit jaar bovengemiddeld veel stamgasten op de North Sea Jazz-festival affiche. Door uitval van een aantal programmapunten, treden sommige artiesten ook nog eens meermaals op om de gaten te vullen. Echt unieke acts zijn zodoende schaars, maar de samenwerking tussen GURLS en het Trondheim Jazz Orchestra is er in ieder geval één van. Tijdens het optreden van dit poppy jazztrio en orkest is niets te gek. Noorse rapmuziek, eighties meisjespop, felle saxofoonsolo’s en komische big band-uitspattingen komen samen in een maffe, muzikale circustent. (RT)

Samara Joy heeft de toekomst

Tweeëntwintig jaar is ze pas, maar Samara Joy behoort nu al tot de beste jazzvocalisten in de geschiedenis van het genre. Ze komt uit een muzikale familie, maar maakte pas kennis met jazzmuziek toen ze er zes jaar terug een cursus in volgde op school. Ze hoorde Sarah Vaughan zingen en dacht: ‘Dat wil ik ook.’ Zes jaar later klinkt Samara niet alleen als een jonge Sarah, maar ook als een jonge Billie en Nina. Haar veelzijdige stem dwaalt door de diepste dalen en reikt tot de hoogste bergtoppen. Om het fris te houden schrijft de zangeres eigen teksten bij klassieke jazzcomposities. Soms voegt ze meerdere liedjes bij elkaar om één nieuw geheel te vormen. Ze is populair op TikTok, wat we terugzien aan de vorm van al haar liedjes. Die duren nooit te lang en vette solo’s schitteren door afwezigheid. Van begin tot eind is de grootste jazzzaal overvol en hangt het publiek aan haar lippen. (RT)

De tijdloze The Staples Jr. Singers

In 1975 namen A.R.C Brown, Annie en Edward, drie verwante muzikanten uit Aberdeen, Mississippi, onder de groepsnaam The Staples Jr. Singers een album op. De plaat werd voornamelijk door het trio verkocht vanuit de achterbak van hun auto, waarmee ze door de Amerikaanse staat van optreden naar optreden toerden. Vorig jaar verscheen When Do We Get Paid via een lange omweg op een echt label (Luaka Bop) en sindsdien reizen de inmiddels bejaarde muzikanten niet langer alleen per auto, maar vliegen ze de wereld rond. The Staples Jr. Singers geven het eerlijkste optreden van North Sea en de rauwe soul, gospel en blues van het gezelschap blijkt zowel muzikaal als tekstueel tijdloos. (RT)

De stille innovator Jeff Parker

Er wordt gemokt door de fotograaf in de groepsapp van OOR. Moet dat nou, Jeff Parker? Daar valt toch niets te zien. Nee, Parker ziet er door kortademigheid zelfs een beetje zielig uit. Toch gebeurt er iets verbluffends. Op een innovatieve manier mengt dit viertal jazz en hiphop tot iets nieuws. Op de vloer van de Murray bestuderen muzikanten, bekende gezichten die zelf optraden, een optreden van de stille innovator nauwlettend. Lees hier de volledige recensie. (DK)

Gabriels predikt de liefde

De zesendertigjarige Jacob Lusk werd vijfde in het tiende seizoen van American Idol, maar blijkt op North Sea Jazz een absolute megaster. De frontman van het Brits-Amerikaanse trio Gabriels laat zijn ongelooflijke androgyne stem stralen en pralen in meeslepende songs over liefde en leed. Gabriels transformeert de Maas in een inclusieve kerk en predikt liefde en licht. Tegen het einde van de dienst is er geen ongelovige meer over. Lees hier de volledige recensie. (RT)

Gezien: 7-9 juli 2023 op North Sea Jazz. Door Randy Timmers en Daan Krahmer.

Zomeractie!

Speciale zomeractie! Als je nu een jaar­abonnement op OOR neemt betaal je geen 66,95 maar slechts 50 euro. En je maakt tevens kans op een originele Epiphone ES-335 gitaar! Meld je hier aan.