De gebutste trofee op de cover zegt eigenlijk al genoeg: in Rotterdam, Laat Je Horen! wordt weliswaar betoogd dat Rotterdam toch écht de livemuziekhoofdstad van Nederland is, maar zonder een gezonde dosis zelfspot en realiteitszin – en niet te vergeten ironie – kom je niet tot de kern.

Foto Rob Verhorst

De coverafbeelding zou goedbeschouwd ook model kunnen staan voor de inhoud zelf – en dat is bedoeld als compliment: het boek (subtitel: Iconische Concerten, Faliekante Mislukkingen en Legendarische Festivals) is geen dichtgetimmerd cultuurhistorisch naslagwerk, maar een aangenaam losjes verwoorde verzameling verhalen, interviews, essays en uiteraard anekdotes, die laatste vooral onder het motto ‘de waarheid mag een goed verhaal niet in de weg zitten’. Een ‘emotionele reis’, noemen de schrijvers het zelf.

Hoe dan ook, gaandeweg wordt duidelijk dat het Calimero-complex dat de Maasstad kennelijk parten speelt in relatie tot Amsterdam feitelijk nergens op gebaseerd is, zeker niet in geschiedkundig opzicht: het eerste meerdaagse openluchtfestival in Nederland vond plaats in Kralingen, de eerste stadionconcerten waren in de Kuip, de eerste grote concerthal die doordeweeks níet als veehal dienst deed was Ahoy en de inspiratiebron voor een ‘belevingsfestival’ als Lowlands moet toch echt worden gezocht in de Doelen, waar in de jaren tachtig driemaal het legendarische en grensverleggende Pandora’s Music Box-festival werd georganiseerd en in 1991 nog eens het al even onvergetelijke Ein Abend In Wien.

En o ja, de eerste ontruiming-wegens-bommelding was ook in Rotterdam (Heineken Jazz festival, 1983). En dan zwijgen we nog over Metropolis, Motel Mozaïque en Left Of The Dial.

De twee auteurs vullen elkaar ondertussen perfect aan: journalist Micha Zaat (1996, ook gitarist in Tramhaus) is de relatieve newbie die de materie nog vol gretigheid en verbazing optekent, Gideon Karting (1976, ex-Mojo) de ervaren concertorganisator en artiestenmanager die de boel van binnenuit kent én beschrijft, en daarbij een prettig soort ironie aan de dag legt.

Althans, voor zover te achterhalen is wie wat schrijft, want de charme van het boek zit ’m ook in een zekere rommeligheid: er is wel sprake van een poging-tot-hoofdstukken, maar er wordt toch vooral lekker van de hak op de tak gesprongen, waarbij ‘sleutelfiguren’ de ene keer wel en de andere keer niet bij naam worden genoemd (zonder dat precies duidelijk wordt waarom), nieuwsgierig makende kwesties in een bijzinnetje worden afgedaan en een verhaal meer dan eens stopt op het moment dat je denkt: kom maar door met die anekdotes en getuigenverslagen.

Want dat is misschien wel de meest legitieme kritiek die je op dit boek kan hebben: het is met 175 pagina’s veel te dun. We rekenen op een deel 2.

ROTTERDAM, LAAT JE HOREN! door Gideon Karting en Micha Zaat is verschenen bij uitgeverij Outliner Books.