Vandaag overleed, in zijn woonplaats Utrecht, tot ons groot verdriet OOR-recensent Geert Henderickx. Hij werd 64 jaar. Hij schreef al sinds 1973 voor OOR, met name over rootsmuziek, en was daarmee onze ‘langst zittende’ medewerker. Darmkanker werd hem fataal.

Het is bijna te wrang om waar te zijn, maar juist vanmiddag spraken we tijdens een redactievergadering nog over Geert. Hoe zou ‘t met hem zijn, vroegen we ons af. Het was immers alweer enige tijd geleden dat we (telefonisch) contact met ‘m hadden. Hij belde toen vanuit het ziekenhuis. ‘Het gaat niet goed met me’, was de boodschap. En ‘ik ben bang dat ik voor de volgende OOR geen recensies zal kunnen schrijven’. Het bleek een understatement. Hij had kanker. En de prognoses waren slecht. Over de aan hem voorgelegde keuze ‘behandelen of niet’ was hij duidelijk geweest: niet. Het hele traject van opereren, bestraling, chemo – van hem hoefde het niet. En nu is hij dood.

We zullen Geert, die de laatste jaren voornamelijk als albumrecensent voor ons actief was, enorm missen. En vooral ook zijn soms onnavolgbaar virtuoze schrijfstijl, vol stilistische acrobatiek. Niemand die zulke op het oog ingewikkelde maar altijd feilloos gecomponeerde volzinnen schreef als Geert. Zinnen die óók altijd bol stonden van zijn enorme liefde voor – en kennis van – rootsmuziek, met name country(rock), bluegrass, folk en all things singer-songwriter. Daarnaast koesterde hij een welhaast heimelijke voorliefde voor indierock, want ook van groepen als Spoon, Wilco en Parquet Courts was hij groot liefhebber. Op zijn website www.popstukken.nl is veel van zijn verzameld werk te vinden, het bewijs van zijn eigenzinnige smaak vind je hier.

Volgende week verschijnt een nieuw (of eigenlijk oud) album van een van Geerts grote helden, Neil Young. We waren eigenlijk wel benieuwd wat Geert over deze ‘zoveelste keutel’ (aldus Geert bij een eerdere Young-worp) te zeggen zou hebben. We zullen er voor eeuwig naar moeten raden. Vaarwel Geert.

Foto: Han Ernsest