Nog héééél even over lijstjes. Want natuurlijk, iedereen heeft z’n muziekbuik nu wel vol van al dat geterugblik en gerangschik, dat weet ik ook wel. Maar voordat 2022 met goed fatsoen kan beginnen, moeten we het nog heel even hebben over Jazmine Sullivan.
Het zit zo. Elk einde van het jaar vind ik het lekker om te grasduinen in de ‘album of the year’-lijstjes uit andere landen. De site Metacritic is daar handig bij, die verzamelt zo’n tweehonderd van die lijstjes en zet ze onder elkaar, een lijstje lijstjes dus eigenlijk. En vervolgens maken ze ook nog eens van al die lijstjes een ultieme eindlijst. Het is keiharde lijstjesporno.
Over het algemeen zie je natuurlijk vaak dezelfde albums in die lijstjes staan als in onze eigen vertrouwde OOR Eindlijst, maar dan in een net andere volgorde. Daarom kijk ik altijd met bovengemiddelde interesse naar de eindlijst van Pitchfork (het belangrijkste muziekwebzine van de VS, onafhankelijk van de Mojo’s van deze wereld, zeer invloedrijk, stronteigenwijs, je weet wel).
De eindlijst van Pitchfork lijkt voor mij af en toe wel uit een ander universum te komen. Meestal heb ik van zo’n beetje de helft van de artiesten die daar in staan nog nooit in m’n hele leven gehoord. En dat is natuurlijk alleen maar leuk: afspeellijstje maken en op ontdekking! Maar dit jaar kroop het schaamrood wel even omhoog toen ik zag wie er op nummer 1 stond. Want meestal is dat wel een plaat die ik allang in de kast heb staan, vorig jaar nog Fiona, het jaar daarvoor Lana, beetje dat. Maar nu dus ene Jazmine Sullivan. Ik voelde me zoals menig RTL4-kijker zich moet hebben gevoeld toen ie hoorde wie er dit jaar voor ons naar het songfestival gaat. WIE?!
Snel sloeg ik de individuele lijstjes in OOR12 er op na, gelukkig was ik niet de enige: geen van de zestig popcritici noemt Sullivan. En ik kan me vergissen, maar volgens mij is haar plaat ook nooit hier in de Play-rubriek besproken. Dus daarom doe ik het nu, in de blessuretijd van 2021. Heaux Tales is het vierde (!) album van singer-songwriter Jazmine Sullivan uit Philadelphia. Haar stem is diep en donker met een prettig raspje, haar muziek is soulvolle r&b van de allerbovenste plank.
Op Heaux Tales (‘hoerenverhalen’, maar dan chic) behandelt ze op onomwonden wijze het thema ‘vrouwelijke seksualiteit’. Confronterend zijn soms zelfs de korte spoken word-fragmenten waarin we vrouwen uit haar vriendenkring persoonlijke ervaringen horen delen. Die vormen telkens de opmaat naar onweerstaanbaar zwoel swingende tracks, waarvan vooral Pick Up Your Feelings er een voor de eeuwigheid is.
Onze jaarlijstjes heeft ze op wondere wijze niet gehaald, laat haar dan nu maar ons goede voornemen zijn. De plaat heet Heaux Tales, de vrouw Jazmine Sullivan.
