‘Het is een kwestie van geduld’, dacht schrijver Ralf Mohren toen Rowwen Hèze-zanger Jack Poels terughoudend reageerde op zijn voorstel om een biografie te schrijven. En inderdaad, na enige tijd kwam opeens, bijna terloops (‘op de Jack Poels-manier’) het ja-woord.

Foto Lidian van Megen

Er volgden tien gesprekken in de stamkroeg van Poels in America, Boëms Jeu, met als resultaat de kloeke biografie De Zachte Zanger (een typering van Connie Palmen). De rijkelijk meanderende woordenstroom van Poels wordt sporadisch onderbroken door de schrijver, met een korte toevoeging, correctie of nuancering. Of met een opmerking over het interieur van de woning van Poels (Gretsch-gitaren, een sigaren- en drankkastje, een aquarium, familiefoto’s aan de muur).

Want daar in America is het verhaal opgetekend. De zanger was even op vakantie om bij te tanken. Met lichte tegenzin, want hij is het liefst thuis. Onderwijl de vissen in het aquarium voerend, familiefoto’s aan de muur bekijkend, het kruidenrekje in de keuken bestuderend (Poels kookt graag) en bladerend door de platencollectie schreef de Zuid-Limburgse Mohren de gesprekken uit. Rowwen Hèze verwierf voor het eerst enige landelijke bekendheid tijdens carnaval in 1987, met het ludieke protestlied Niks, Stront Niks. Zeker in de beginjaren werd de band nogal eens gelinkt aan de jolijt van carnaval, maar gaandeweg breidde Rowwen Hèze hun feestrepertoire van polka en Tex-Mex uit met prachtige ballads.

Met veel genoegen en humor dist Poels tal van smeuïge verhalen op over zijn jeugdjaren in America. Hij vertelt over zijn eerste biertje (sneeuwwitje), de eerste verliefdheid (Nell), zijn rode Floret (een brommer), zijn eerste band (Bad Edge, hardrock), de trein die in het dorp ontspoorde ‘met 18 miljoen seksboekjes’ en de fanfare uit Sevenum die het dorp wordt uitgejaagd. Een ‘verlegen menneke’, noemt hij zichzelf, maar Poels beschikte over genoeg bravoure om frontman te worden van een van de populairste bands van Nederland. Fijne anekdotes zijn er over het ontstaan van klassiekers als Bestel Mar (een klankvertaling van Anselma van Los Lobos) en Limburg, waar oud-premier Ruud Lubbers (onwetend) een bijdrage aan heeft geleverd.

En de band zal vast nog wel eens terugdenken aan die keer dat ze de kermis in het dorp verkozen boven een optreden met Los Lobos. Dat er na bijna veertig jaar soms enige wrevel in de band ontstaat, lijkt onvermijdelijk. ‘Als ik ooit voor het gerecht sta en moet vertellen hoe diep mensen voor Rowwen Hèze hebben moeten gaan, dan denk ik niet dat ik mezelf bovenaan zet’, zegt Poels eerlijk. Zijn grootste criticaster is zijn vrouw Jolanda. Na een nieuw album: ‘Dit lijkt wel copy-pasten van wat jullie al duizend keer gedaan hebben!’

DE ZACHTE ZANGER door Ralf Mohren is verschenen bij uitgeverij Nijgh & Van Ditmar.