‘Living in the present, still my future looking sweet.’ In de opener van de avond, Two Worlds Apart, lijkt Little Simz zich bewust te zijn van haar alsmaar groeiende reputatie. De boom-bap drums onder soulvolle samples, de introspectieve teksten en de zorg voor betoverende rijmschema’s lijken te mikken op de puristische hiphophead, maar in werkelijkheid trekt de Britse rapper een gemêleerd publiek naar Melkweg. Ze is immers een Britse vrouw in een genre dat wordt gedomineerd door Amerikaanse mannen. Daarmee heeft ze een unieke stem, die hiphop niet ontstijgt, maar verbreedt, en de deuren opent voor een nieuw publiek.
Fotografie Daniël de Borger
‘Some people you inspire and others you trigger.’
Little Simz heeft alleen haar DJ OTG en een microfoon mee het podium op genomen om een menigte van geboeide blikken en omhoog gestoken telefoons toe te spreken. Het is een sober decor voor een artiest die dit jaar de Brit Award voor best new artist heeft ontvangen, waardering oogst van artiesten als Kendrick Lamar en J. Cole en heeft samengewerkt met onder andere Thundercat. Het is dan ook geen verrassing dat de zaal met gemak werd uitverkocht; honderden fans zochten nog naar een kaartje voorafgaand de show. Haar nieuwe worstelingen met roem bespreekt ze uitvoerig in I Love You, I Hate You, dat gaat over de aandacht, zowel positief als negatief, die de spotlights met zich meebrengen.
‘I bottle up and then spill it in verses / One day I’m wordless, next day I’m a wordsmith.’
Af en toe gaat ze zitten om het publiek toe te spreken. Dat gaat verder dan grapje tussen neus en lippen door of een vluchtige anekdote over het ontstaan van een nummer. Ze gaat een gesprek aan met de toeschouwers en kaart thema’s aan die verwant zijn aan mentale gezondheid en sociale uitsluiting. Het verloop van de show voelt organisch en oprecht, en ondanks dat de thematiek soms zwaarmoedig is, blijft de sfeer ontspannen door de ontwapende charme van Little Simz.
‘They would never wanna admit I’m the best here / From the mere fact that I’ve got ovaries / It’s a woman’s world, so to speak.’
Little Simz is dankbaar voor haar successen en haar trouwe fanbase, maar kijkt tegelijkertijd ook kritisch naar het gebrek aan balans tussen de seksen in de muziekindustrie. Ze ziet dat mannelijke collega’s binnen hip-hop eerder worden erkend als woordvoerders, terwijl de dames toch vaak iets onthullends moeten dragen om gezien te worden. Little Simz beschouwt haar eigen positie en erkent dat ze misschien meer waardering zou hebben gekregen als ze een man was geweest.
Je gunt Little Simz de grotere podia, maar tegelijkertijd zijn dit soort zalen perfect voor iemand van haar kaliber. Als ze pagina’s uit haar dagboek opdraagt, hoort de luisteraar aan haar lippen te hangen en niet honderden meters verderop te worstelen met een dronken vent om iets van de show mee te kunnen pikken op een groot scherm. De dynamiek van de show vloeit natuurlijk door haar eclectische setlist, waarbij je soms wil zitten met een kop jasmijnthee, en waarbij je op andere momenten een biertje de lucht in wil gooien terwijl je zweet vangt van de headbangende hipster die voor je staat.
Gezien: 1 december 2022 in Melkweg, Amsterdam.
