Chester Bennington is dood. Het nieuws van de dood van de zanger van Linkin Park wordt gisterenavond Nederlandse tijd als eerste gebracht door entertainment-site TMZ. De doodsoorzaak staat meteen in het nieuwsbericht: zelfmoord. Kompaan en mede-bandlid Mike Shinoda bevestigt het trieste nieuws niet veel later via Twitter. Chester Bennington werd slechts 41 jaar.
Het te korte leven van de zanger kende hoge pieken, maar ook vele diepe dalen. Zijn ouders scheiden als hij jong is, hij raakt aan de drugs en wordt seksueel misbruikt door een kennis van zijn vader. Alle frustraties uit zijn jeugd zingt Bennington van zich af op Hybrid Theory (2000), het debuutalbum van Linkin Park, de band waar hij een jaar eerder via auditie tot was toegelaten. Eerste single One Step Closer is voor een hele generatie jongeren de eerste kennismaking met alternatieve muziek en het album wordt alleen in de VS al meer dan elf miljoen keer verkocht.
Het is de combinatie tussen de zang van Bennington en de raps van Shinoda die Linkin Park direct populair maakt. Het is de mix van rock, metal en hiphop. Maar het zijn vooral de boze, maar niet stompzinnige teksten van de groep. Jongeren over de hele wereld herkennen zich in nummers als Papercut, In The End en het eerder genoemde One Step Closer. In dat nummer zingt Bennington over de demonen die hem dan ook al parten spelen: ‘I find the answers aren’t so clear / wish I could find a way to disappear’. Ondanks het immense succes van Hybrid Theory, opvolger Meteora en EP Collision Course – een samenwerking met Jay-Z – blijven de teksten van Bennington donker en heeft de zanger de nodige problemen met zijn gezondheid en zijn voortslepende drugsverslaving.
We spoelen door naar 2017. Het is 24 maart en Bennington is samen met Shinoda in Amsterdam. Ze zijn hier om nieuwe album One More Light voor te stellen aan een select groepje fans tijdens een besloten event in de Melkweg. ’s Ochtends geeft Bennington een uitgebreid interview aan OOR, zijn laatste Nederlandse interview, zo blijkt nu. De zanger oogt vrolijk, op z’n gemak en vertelt honderduit over een schoolfeest van een van z’n zes kinderen: ‘Ik ben alleen op de dansvloer geweest, haha! Alle andere vaders stonden nors aan de zijkant en constant op hun horloge te kijken, terwijl ik druipend van het zweet met alle kids stond te dansen. De directeur vroeg zelfs wat ik aan het doen was, het was heel cool.’
With all of my love @chriscornell. pic.twitter.com/NFz0dnxfp8
— Chester Bennington (@ChesterBe) 18 mei 2017
Minder dan twee maanden later pleegt Chris Cornell zelfmoord. De zanger van Soundgarden was niet alleen een goede vriend van de Linkin Park-zanger, maar ook peetvader van een van z’n kinderen. Bennington schrijft een emotionele brief aan zijn overleden makker: ‘You have inspired me in many ways you could never have known. Your talent was pure and unrivaled’. Chris Cornell zou gisteren, op de dag dat dat Bennington zelfmoord pleegde, 53 jaar zijn geworden. Eerder al moest Chester Bennington omgaan met de dood van Scott Weiland, dat andere grunge-icoon. De Linkin Park-frontman werd door Stone Temple Pilots gerekruteerd als invalzanger toen Weiland uit die groep werd gezet. Weiland overleed eind 2015 na een onbedoelde overdosis alcohol, cocaine en medicijnen. Bennington was toen net weer gestopt als zanger bij Stone Temple Pilots. Hij vertelde OOR daar drie maanden geleden over: ‘Na mijn vertrek overleed Scott heel snel, alsof het zo had moeten zijn, alsof iets me verteld had dat het tijd was om te stoppen.’
Ondanks dat niet alle Linkin Park-albums even goed zijn – met het recente popalbum One More Light als dieptepunt – heeft de band iets ongekends neergezet. Linkin Park heeft een genre vormgegeven en volwassen gemaakt. Er zullen weinig metalliefhebbers van rond de 30-35 zijn die niet dankzij Linkin Park naar hardere muziek zijn gaan luisteren. De groep heeft vooral een klassiek debuutalbum gemaakt. Sterker nog: na Hybrid Theory is er geen debuut verschenen met de zelfde impact.
In de allereerste single van Linkin Park zingt Bennington al over ‘verdwijnen’. In het titelnummer van One More Light, het aller laatste nummer op de plaat, is de thematiek eigenlijk niet heel anders: ‘Should’ve stayed, were there signs, I ignored? / Can I help you, not to hurt, anymore?’ Zo is de cirkel op een wrange manier toch weer rond. ‘Wie maakt zich nog druk als er één lichtje opbrandt? Als iemands tijd op aarde erop zit? Nou, ík dus’, vertelde Bennington OOR eerder dit jaar over dat nummer. ’Je kunt niet voorkomen dat dingen gebeuren, maar je kan wel je perspectief veranderen. Probeer tegenslag om te buigen in iets positiefs. Er is altijd dat licht dat alles de moeite waard maakt.’ Gisteren zag Bennington dat licht niet meer.
Foto’s: Paul Barendregt
Het volledige interview dat OOR eerder dit jaar met Chester Bennington had lees je hier.
