Het was zaterdagmiddag en hoewel ik geen kater had, snakte ik naar patat. De beste patat van het Rembrandtplein koop je bij De Belg. Dat is al heel lang zo. Sinds 2017 is De Belg in handen van Lil Kleine.
Ik koos het kleinste zakje. De laatste keer dat ik dat deed heette dat zakje nog ‘Lil Kleine’. Dat vond ik leuk gevonden. Nu heette het ‘small’.
Aan de jongen achter de balie vroeg ik of de zaak nog steeds van Lil Kleine was. Hij drukte zijn lippen tot een dunne streep, ademde uit door zijn neus en knikte langzaam. ‘Maar niet alléén van Lil Kleine’, voegde hij er zachtjes aan toe. Zijn schuldgevoel rook sterker dan het frituurvet.
Ik ging zitten op een bankje in de zon. Een man op een kleedje verkocht petjes. Met de Vlaamse mayonaise waar ik dertig cent extra voor had betaald was iets misgegaan: het was van die zoete frietsaus die je na je twaalfde niet meer lekker vindt. Verder had ik niets te klagen. De gezellige toeristen waren terug, mijn recente coronabesmetting had weinig om het lijf gehad; ik was gelukkig.
Maar mocht dit eigenlijk wel? Lil Kleine zat in voorarrest, in afwachting van de zaak die tegen hem was aangespannen wegens mishandeling van zijn verloofde. Op camerabeelden is te zien hoe hij haar hoofd tussen de autodeur klemt. Ik wil niet dat mijn geld om de pols van een vechtersbaas belandt. Aan de andere kant: voordat Lil Kleine als heethoofd bekend kwam te staan, wist ik al dat hij zijn geld omzet in dure horloges. Hij rapt daarover alsof het iets heldhaftigs is.
De man van de petjes hield een petje in de lucht. Hij had er wietbladeren op geschilderd. Nice price, sir. Ik schudde mijn hoofd.
Op mijn telefoon kwam een mail binnen van Music Export Ukraine. Al jaren sturen ze elke maand een update over artiesten als DakhaBrakha, Dagadana, The Hardkiss, Alyona Alyona, Gurt [O], Zmova en The Lazy Jesus. Soms laat ik me verleiden een clipje te kijken, maar meestal gooi ik de mails ongeopend in de prullenbak.
Deze mail ging niet over muziek. Er was een document bijgevoegd waarin stond uitgelegd wat je als muziekliefhebber kon doen om Oekraïne te helpen. Ik verwachtte een link naar een afspeellijstje en het verzoek om het op repeat te zetten. Zo eenvoudig was het niet. Doneer geld, ga de straat op, spreek je uit op sociale media, mail je volksvertegenwoordigers, vang vluchtelingen op, voer ddos-aanvallen uit.
Die avond las ik oude mails van Music Export Ukraine. In de hypeteksten vol superlatieven vielen de namen op van tot voor kort onbekende steden die iedereen inmiddels op de kaart kan aanwijzen. Op YouTube hebben de artiesten de thumbnails vervangen door de Oekraïnse vlag met een boodschap: While you are watching this video, Ukranian people are dying from Russian attack. Stop it!
Toen Lil Kleine in de patatbusiness dook konden kinderen op de website van het Jeugdjournaal reageren op de stelling ‘Het is leuk als artiesten een snackbar beginnen’. Iets meer dan 80 procent was het met die stelling eens.
