Decembermaand, lijstjestijd! En daar hoort natuurlijk OOR’s Eindlijst 2024 bij, samenÂgesteld met behulp van 60 popjournalisten, radio-dj’s en prominente muziekvolgers. Met een gifgroene winnaar en onze twee coversterren hoog tussen alle mondiale zwaargewichten. Lees er alles over in onze kersteditie vol lijstjes en beschouwingen van het muziekjaar: bestel hier.
20.
Vampire Weekend
Only God Was Above Us
Op Only God Was Above Us combineren Ezra Koenig en zijn mannen de Graceland-achtige sound van hun eerste platen met de grootstedelijke ambities van Modern Vampires Of The City (2013). Weg is de uitgemeten pop van de wat saaie voorganger Father Of The Bride, hier klinkt Vampire Weekend weer lekker snel en springerig.
19.
Tyler, The Creator
Chromakopia
Op Chromakopia worstelt Tyler, The Creator met het ouder worden, zijn huidige leven en de vraag hoe hij verder moet. Hij zet dat erg knap om in muziek die soms doet denken aan het oude Pharrell-werk, maar dan in een veel kunstiger omgeving, waar soul en hiphop elkaar afwisselen. Ga ervoor zitten en hoor de klasse.
18.
Jamie xx
In Waves
Ze blijven maar sterke platen maken, de leden van The xx. Producer/dj Jamie Smith presenteert op zijn tweede soloalbum een sprankelende dancerevue vol verrassende gasten (o.a. Robyn, The Avalanches, Panda Bear en John Glacier). Er is synthpop, er is disco, er is soul, er is Franse filterhouse en er is vooral feest.
17.
Jessica Pratt
Here In The Pitch
Here In The Pitch klinkt als de droom van elke folksnob: een volkomen onverwacht meesterwerkje, per ongeluk opgeduikeld in een verdwaald rommelzaakje. Singer-songwriter Jessica Pratt trekt wat meer instrumentale munitie uit de kast dan voorheen, maar het zit geen moment de peilloze schoonheid van de muziek in de weg.
16.
Tramhaus
The First Exit
Het gaat hard met het Rotterdamse Tramhaus. En nu dat debuutalbum er is, zal het alleen nog maar harder gaan met de nationale postpunktrots. In hun songs zit voortdurend dreiging en explosiviteit, al zit het ware geheim ‘m in de unieke symbiose tussen de twee gitaristen. The First Exit verplettert, track na track.
15.
Abel & Sef
IJsland
Hiphopplaat van het jaar? In elk geval de beste van eigen bodem. De duizelingwekkende rijmschema’s zijn het fotonegatief van de punky oneliners die Abel met Hang Youth dropt, terwijl Sef zowel joliger als ernstiger klinkt dan in z’n eentje. ‘Ze gaan dubbel all-in en pakken de volle buit’, schreven we. Helemaal raak.
14.
The Smile
Wall Of Eyes
Opnieuw stijgen Thom Yorke, Jonny Greenwood en Tom Skinner naar grote hoogten, al is the shock of the new van het debuut er een beetje af. Toch bevat Wall Of Eyes weer volop vrije geluiden, zó wonderschoon en verfijnd uitgevoerd dat het resultaat vaak net zo majestueus uitpakt als het beste van, juist, Radiohead.
13.
Floating Points
Cascade
Op Cascade keert dj/producer Sam Shepherd terug naar de nacht, de strobes en de spiegelbollen. Ondertussen temde hij modulaire synthesizers, toerde de wereld over en bouwde zijn eigen soundsystem. Al die ervaring hoor je terug op dit album, waarop de dansvloer centraal staat maar ook ruimte is voor dromerige synths.
12.
IDLES
Tangk
En zo schrijdt het muzikale ontmantelingsproces op het vijfde album van postpunkband IDLES voort: steeds subtieler, steeds kwetsbaarder, steeds eleganter, steeds opgeruimder. Al zitten sfeer en decor nog altijd in het schemerdonker. Hoe dan ook, IDLES blijft met verwachtingen spelen en zichzelf opnieuw uitvinden.
11.
Adrianne Lenker
Bright Future
Ze is een van de begaafdste songwriters uit de pophistorie, en met Bright Future laat de Amerikaanse Big Thief-frontvrouw nog eens horen waarom. De plaat bevat een aantal van de indrukwekkendste songs uit haar oeuvre, vol liefdesleed en ongemak, maar altijd poëtisch verwoord en voorzien van organische, sobere muziek.
10.
Blood Incantation
Absolute Elsewhere
Met gemak de extreemste plaat in de lijst, deze masterclass deathmetal annex mijlpaal in de progrock. En ja, dat gaat samen: hier vind je zowel old school deathmetalriffs, Pink Floyd-uitstapjes als Mastodon/Opeth-achtige krachtpatserij. En zo huppelt Absolute Elsewhere van verbazing naar verrassing naar pure extase.
9.
Beth Gibbons
Lives Outgrown
Dat Portishead-zangeres Beth Gibbons niet veel meer dan haar stem – nog altijd een van de mooiste uit de popmuziek – nodig heeft om de luisteraar te bezweren is geen nieuws. Toch is haar langverwachte eerste soloalbum stiekem het spannendst wanneer de boel instrumentaal uit de bocht dreigt te vliegen.
8.
The Cure
Songs Of A Lost World
Lang gewacht en stil gezwegen, nooit gedacht en toch gekregen. Na zestien jaar lag ie er dan toch eindelijk: een heuse nieuwe studioplaat van The Cure. Een vrolijk album is het niet geworden, maar da’s misschien maar beter: nergens komen Robert Smith en de zijnen zo goed tot hun recht als in het schemerdonker.
7.
The Last Dinner Party
Prelude To Ecstasy
Debuutsingle Nothing Matters zette ons acuut op scherp. ABBA? Nee, maar het had gekund. Ook het album van dit Londense vijftal klinkt lekker theatraal, maar is toch vooral een secuur afgewerkte, vakkundig volgespeelde plaat. ‘The Last Dinner Party gaat groots doorbreken’, riepen we in de recensie. En zo geschiedde.
6.
Arooj Aftab
Night Reign
‘Een luistertrip die landsgrenzen én genres overstijgt.’ Zo typeerden we in 2021 Vulture Prince, het doorbraakalbum van de Pakistaanse zangeres Arooj Aftab, en zo mogen we opvolger Night Reign ook wel weer duiden. Haar wonderschone stem ademt romantiek en de instrumentatie is mysterieus en betoverend. Kippenvel.
5.
Froukje
Noodzakelijk Verdriet
Froukje gaat het hele jaar als een speer. Ze trapt af met Noodzakelijk Verdriet (‘Het mooiste Nederpopdebuut in jaren’), speelt alle podia plat en sluit af met een livealbum (het vorige maand verschenen Live In Brussel). En dat met songs die stuk voor stuk even catchy als betekenisvol zijn. De stem van een generatie.
4.
Eefje de Visser
Heimwee
Op haar vijfde studioalbum keert Eefje de Visser terug naar de basis: de akoestische gitaar. Weemoed, verlangen en het spanningsveld tussen autonomie en verbondenheid staan centraal, dromerige en zorgvuldig gearrangeerde liedjes zijn de vehikels. Schitterende plaat, die onder de huid kruipt en lang nazindert.
3.
Beyoncé
Cowboy Carter
‘Wereldberoemde r&b-ster maakt countryplaat’, luidt het kort door de bocht. In werkelijkheid is Cowboy Carter natuurlijk gewoon een typisch Beyoncé-album vol soulvolle pop, maar dan bespoten met een pittig countrysausje. ‘Country op z’n Beyoncés’ bestaat uit magistrale covers, authentieke liefdesliedjes en bangers waarin wordt gepocht en gegeild, op beats versierd met banjo en viool. ‘Sensationele plaat’, besloot onze recensie.
2.
Fontaines D.C.
Romance
‘Voormalige postpunkers’ noemden we het Ierse vijftal al in onze recensie. En dat is inderdaad wat we horen: Grian Chatten en zijn mannen nemen op hun vierde album een duidelijke afslag, zij het niet zo suikerzoet als de hoes doet vermoeden. Al is er nu wel licht in de duisternis, een zekere melancholieke broosheid en een toegankelijker geluid. Maar makkelijk klinken ze nooit. Spannende, bezielde, intense rockmuziek.
1.
Charli XCX
Brat
De plaat die je wist dat op 1 zou komen. En niet alleen hier, vermoedelijk. Op het meest spraakmakende album van het jaar – met misschien ook wel het meest besproken artwork van het jaar – blaast Charlotte Aitchison alias Charli XCX de pop nieuw leven in, als een defibrillator. Brat gaat dieper dan voorganger Crash (2022), met perfect geproduceerde club classics en een bijzonder openhartige Charli. Vaste producers A.G. Cook en Easyfun maken het plaatje compleet en laten er hun typisch wobbelige bubblegumgeluid op los. Onweerstaanbaar.
Luister de hele lijst op Spotify.
Bestel de kerst-OOR!
Lijstjes, lijstjes, lijstjes! De extra dikke kersteditie van OOR staat er weer vol mee. We duiden het (marketing)fenomeen Brat van Charli XCX, nemen het jaar door met coversterren Eefje de Visser en Froukje en andere artiesten uit de Eindlijst, staan op de vloer bij Fontaines D.C. en The Last Dinner Party, treffen Abel over zijn Sleutelplaten, terwijl Tramhaus ons meeneemt on the road en Bad Seed Jim Sclavunos ons een kijkje achter de schermen van circus Nick Cave gunt en we luiden het jaar uit met de vleesgeworden spirit of Christmas Alan Sparhawk (Low). Dat en nog véél meer in deze kerst-OOR.
