De Ierse singer-songwriter Sinéad O’Connor is op 56-jarige leeftijd overleden, zo werd bekendgemaakt in diverse Ierse media en even later, via een kort statement, bevestigd door haar familie. Over de doodsoorzaak is op het moment van schrijven nog geen uitsluitsel.
Sinéad O’Connor brak eind 1987 door met de ruim zes minuten durende single Troy, afkomstig van haar debuutplaat The Lion And The Cobra uit datzelfde jaar, die ook nog de hit Mandinka opleverde. Het was het begin van een turbulente carrière, waarin ze van haar hart geen moordkuil maakte. In 1990 scoorde ze haar eerste wereldwijde nummer 1-hit met een emotionele uitvoering van het door Prince geschreven Nothing Compares 2 U.
Sinéad Marie Bernadette O’Connor werd op 8 december 1966 geboren in Glenageary, een zuidelijk voorstadje van Dublin. Haar eerste stappen op het muzikale pad zette ze in de band Ton Ton Macoute, waarin haar zangcapaciteiten direct opvielen. Via-via kwam ze in contact met U2-gitarist The Edge, die haar vroeg om de themasong van de door hem gecomponeerde soundtrack voor de film Captive in te zingen.
Ongeveer tegelijkertijd kreeg ze een platencontract aangeboden door het Londense label Ensign, waarna ze direct de studio indook voor haar debuutalbum. The Lion And The Cobra sloeg meteen in als een bom. De combinatie van haar stem (van sereen tot woedend en weer terug), haar imago (met het karakteristieke kaalgeschoren hoofd), haar temperament en haar maatschappijkritische toon deed wonderen: hier stond iemand en hier gebeurde iets.
Ook op niet-muzikaal vlak wist ze gedurende een groot deel van haar carrière de aandacht vast te houden. In interviews nam ze geen blad voor de mond en joeg menig collega tegen zich in het harnas. Ze provoceerde in de VS meermalen het conservatieve deel der natie door haar afschuw van het volkslied te laten blijken, weigerde aan Grammy-uitreikingen mee te werken en maakte zich in 1992 in vele kringen voorgoed onmogelijk door live in het tv-programma Saturday Night Live een foto van paus Johannes Paulus II te verscheuren onder het motto ‘Fight the real enemy’. Het leverde haar niet veel later een legendarische hoeveelheid gefluit en boegeroep op tijdens een jubileumconcert voor Bob Dylan.
In 2003 kondigde ze aan zich terug te trekken uit de muziek, al kwam ze al vrij snel weer op haar besluit terug. Enkele jaren later bekende ze bij Oprah Winfrey aan een bipolaire stoornis te lijden en zelfmoordneigingen te hebben gehad. In 2014 bracht ze haar laatste studioalbum uit, I’m Not Bossy, I’m The Boss. In januari 2022 kwam het nieuws dat haar 17-jarige zoon Shane zelfmoord had gepleegd. OOR-columnist Hooijer memoreerde het in een fraai eerbetoon aan de moeder en de zoon.
