Oude wijn in nieuwe zakken verkoopt vaak nog opperbest. De vroege platen van The Beatles waren in mono en daar had vrijwel iedereen vrede mee. En voor wie dat niet had, waren er stereo-versies met de zang links en de begeleiding rechts. De aankondiging dat de heruitgave van 1962-1966 (a.k.a. de rode dubbel) nieuwe stereomixen zou bevatten sneeuwde volledig onder bij het verschijnen van de aller-, aller-, allerlaatste nieuwe Beatles-track Now And Then.
Fans die de vroege jaren zeventig meemaakten, dragen ook nog de herinnering met zich mee aan de elektronisch stereo gemaakte liedjes uit de jaren zestig die toen op compilaties verschenen. Maar de nieuwe rode en blauwe dubbel overstijgen dat niveau beslist. Iedere track klinkt gebalanceerd en overtuigend stereo.
De door Peter Jackson ontwikkelde techniek om de muziek te deconstrueren en opnieuw in elkaar te zetten, levert lekkere vruchten af. In de nieuwe mix hoor je dingen die je niet eerder waren opgevallen. Zoals het subtiele samenspel tussen bas en mondharmonica in From Me To You, de bas en de bassdrum in I Want To Hold Your Hand en de prachtige meerstemmige vocalen in This Boy. En waar de originele versie van She Loves You hoorbaar het resultaat was van knip- en plakwerk, staat deze als een huis.
Braver
Helemaal vlekkeloos werkt het remixen echter niet. Zo lijken in Please Please Me en I Saw Her Standing There soms wat gaatjes te vallen. En technisch beter is niet altijd mooier. De mixen klinken soms wat braver en minder expressief dan de originele mono-versies. John Lennons leadvocalen in de Smokey Robinson & The Miracles-cover You Really Got A Hold On Me worden nu netjes en toom gehouden en springen niet meer uit de speakers. Daar staat tegenover dat Can’t Buy Me Love en A Hard Day’s Night veel doorzichtiger klinken en meer power hebben dan de bekende versies.
In enkele gevallen heeft remix-producer Giles Martin andere keuzes gemaakt dan zijn vader George. Zo klinken de tracks van Rubber Soul aanmerkelijk ronder dan de wat schelle versie van toen en dat mag een vooruitgang heten. Hetzelfde geldt voor de latere tracks waarvan op de boxsets geen nieuwe mix was verschenen, Hey Bulldog en de single-versie Revolution. Omgekeerd klinkt Magical Mystery Tour minder uitgebalanceerd en tamelijk rommelig. Win some, lose some dus.
Dolby Atmos
Ter promotie van de nieuwe verzamelaars organiseerde platenmaatschappij Universal eerder deze week voor de media en platenhandelaren een luistersessie in Dolby Atmos, een nieuw systeem waarbij de luisteraar wordt omringd door tientallen speakers. Doordat van alle Beatles-songs nu van ieder instrument losse sporen voorhanden zijn, kunnen die in Atmos worden afgespeeld.
Zo zit je bij de vroege tracks tussen John, Paul, George en Ringo in de studio. Een ervaring die je met een beetje fantasie in ieder oefencentrum mee kunt maken. Maar zodra de muziek meer orkestraal wordt, is de luisterervaring meer bijzonder. Songs als Strawberry Fields Forever en I Am The Walrus klinken ronduit spectaculair en maken nieuwsgierig naar symfonische popklassiekers als Dark Side Of The Moon, Close To The Edge en A Night At The Opera.
Een leuke bijverdienste voor bioscopen en geluidsstudio’s, want voor het optimale effect heb je een professionele Atmos-installatie met tussen de 30 en 60 speakers nodig. Frappant is dan wel dat zoveel jaar na dato The Beatles daarin nog vooroplopen.
Ons nieuwe boek!
Het beste, scherpste, mooiste en meest lezenswaardige uit inmiddels 52 jaar popkritiek in OOR. Bestel ‘m hier.
