De weergoden waren deze editie van Vestrock (in totaal 17.000 bezoekers) niet zo gunstig als de zonovergoten editie van 2023, maar wederom geldt het festival als perfecte en zeer goed georganiseerde barometer voor wat er aan de hand is Nederland pop(muziek)land. Met voor iedereen wel iets van gading, van volks en plat tot hard en artistiek hoogstaand en avontuurlijk, van hakkuh en beukuh tot heupwiegend swingen. Een festivalverslag in 12 shows en momenten.
Fotografie Harrij Stekel
1. Outsiders / Boef
‘Ik wil hier weg’, schreeuw ik op hét pivotale moment van deze editie van Vestrock, vrijdagavond rond negen uur. In paniek, ik dreig geplet te worden door uit de kluiten gewassen Zeeuwen, doorgaans vriendelijk volk, maar nu dronken en uitzinnig. Het is een dolle boel bij Outsiders, pseudoniem van de succesvolle dance/ hardstyle DJ Cem Araci (o.a. bekend van zijn hit Kali).
‘Outsiders is klaar om samen met jullie de tent af te breken’, staat in het programmaboekje en deze woorden lijken bijna letterlijk te worden genomen. Een opgefokte sfeer. Van een afstandje klinkt het als een half uurtje warrig gebonk, maar dit is Vestrock! ‘Vestrock, wie heeft er zin om te levuh?’ zweept Cem het publiek op en de tent transformeert tot een woeste Boerenbruiloft, waarin armen en benen alle kanten opschieten en ongebreideld ‘hakkuh’ uiting lijkt te geven aan het ongenoegen in het land. Hakken en beuken geblazen: ‘Vestrock een beetje hakkuh, hè?’
En dan ineens: Boef. In zijn eentje op het podium (met dj en bodyguard), kalm, waardig, wit t-shirt. Enorme préséance. Prachtig om mee te maken hoe hetzelfde woeste Outsiders-publiek nu ineens veel ingetogener Boef-publiek blijkt te (kunnen) zijn. Uit meisjeskelen hoor je Boefs teksten woord voor woord meegezongen. Er wordt nu eleganter, zwoeler gedanst op de slepende grooves van de zo populaire en controversiële rapper: ruim 80 miljoen streams op Spotify voor zijn megahit Habiba. Imponerend.
Boef trekt de tent helemaal naar zich toe. Krantenwijk, Miljonair en Habiba. Boef laat de hele tent springen. Het laatste nummer Overal is ‘for all the ladies.’ Bijzonder optreden – vrij kort, Boef is veel te laat gearriveerd, dat historisch genoemd mag worden. Zeker in de context van Nederland in 2024 en in combinatie met het optreden van Outsiders dat eraan voorafgaat.
2. Pommelien Thijs
Op hetzelfde Vestrockveld waar exact een jaar geleden Joost Klein zijn weg plaveide naar Nederlands megasucces, doet nu ook de blonde, Belgische zangeres/actrice Pommelien Thijs (23) een greep daarnaar. In die missie lijkt ze goed op weg. Pommelien, net als haar uitstekende band gehuld in wit/beige, maakt een energieke, wervelende indruk, waarbij ze het hele podium bestrijkt.
Haar muzikale idioom is vederlicht: aanstekelijke tienerpop, door haar springerig gebracht tussen de rookpluimen. Vestrock is haar eerste festival in Nederland, er is veel toeloop. Haar hit Nu Wij Niet meer Praten wordt door alle meisjes meegezongen. En passent laat Pommelien vallen dat ze door Nederland zal toeren en aan een nieuw seizoen van Netflix-serie Knokke Off werkt.
3. Big Special
Indie-revelatie van deze Vestrock-editie, dit duo uit Birmingham. Ontdekking, of zo je wilt bevestiging van de intrinsieke fascinerende kracht van hun recente debuut-album Post Industrial Hometown Blues. Baard en kale uit de midlands. De kale (Callum Moloney) drumt, de baard ( Joe Hicklin) zingt en draagt voor, ze komen op en verwoorden de frustraties van de achtergestelden, buiten de boot gevallenen en de arbeidersklasse. Ze doen dat met drama, poëzie en doorleefdheid.
Het geluidsbeeld; kruis Beastie Boys met The Streets, waarbij je de Londense tongval vervangt door ‘Brummies’. Voeg toe: soul en postpunk. Erg bijzonder en overtuigend wat ze vrijdagavond in de Kapel van Vestrock neerzetten. One to watch.
4. Adult DVD
Dat is ook Adult DVD, zeskoppige synthfunk-act uit Leeds. Britpunkfunk, lekker hoekig, swingt als de nete, eind twintigers, begin dertigers. Uit de school van Gang of four, LCD Soundsystem en A Certain Ratio. Soort Squid, maar zonder de dystopische geluidsexperimenten van Squid, ook geen zingende drummer. Wel bliepjes en sounds uit de wereld van de vroege computerspelletjes
5. Martijn Fisher & The Young Ones
Goed dat een festival zich verankerd weet in de lokale gemeenschap en regio. Vestrock doet het zaterdag in de vroege middaguurtjes, de aftrap van dag twee. Eerst mogen de kinderen van Hulst dansen in de tent in het kader van Love2Dance, daarna brengt een lokaal orkest, The Young Ones, dat al 35 jaar bestaat, samen met André Hazes-vertolker Martijn Fischer (speelde de hoofdrol in de musical Hij Gelooft In Mij) liedjes van de kleine grote man uit A’dam. Het lege veld stroomt in rap tempo vol en het is leuk om te zien hoe Fischer alle aanwezigen bij de show betrekt en in het zonnetje zet. Liedjes als Bloed Zweet en Tranen en Zij Gelooft In Mij, die volgens Martijn in ons aller genen zitten.
6. Dinosaur Jr.
Vreselijk vals gezongen en idem gitaargegier. Imposant lelijk en toch ook weer niet! In de categorie: dat we dit ooit mee zouden maken in Hulst of all places (in navolging van Limp Bizkit, Franz Ferdinand, The Prodigy en Frans Bauer sings Rammstein). In de originele line-up nog wel, J Mascis, Lou Barlow en Murph, waarmee ze in 1984 begonnen.
J Mascis, grijze druïdentooi en glitterjas, ondoorgrondelijk de atmosfeer inspiedend, als knoestig, nukkig gitaarsymbool van weerstand tegen alles wat het leven onverteerbaar maakt, staat lekker te raggen op zijn gitaar, doet er straaljagers uit opstijgen en jaagt die de dampkring door.
‘Pokkeherrie, man’, vat iemand de boel kordaat samen. Punt.
7. Son Mieux
Ooit zag ik deze Hagenaars als een Nederlandse expansie van Arcade Fire, maar nu als een grote Nederlandse band in de geest van het Britse Jungle. Met een voortdurend warm, harmonieus discogeluid. Waarbij de discobal aan het plafond de hele show door de dansvloer in spikkelend licht zet en voortdurend uitnodigt tot voetjes van de vloer.
Die van zanger en middelpunt Camiel Meyresonne zijn gehuld in zilveren plateauzolen, dezelfde kleur als zijn glitterbroek. Van boven draagt Camiel een wit visgraat-singletje, Vestrock goes Studio 54. Son Mieux is letterlijk een grote band, zes bandleden, waarvan de blonde violiste Maud Akkermans in paarse bloes en zwart lakrokje stijlvol fungeert als visueel contrapunt van Camiel.
De band zweept het publiek goed op met hun anthemische rockdisco. Op een gegeven moment baadt het veld – we zijn na zonsondergang – in lichtjes (mobiele telefoons). Ze zijn bezig met het opnemen van liedjes van een nieuw album in de studio de laatste maanden. Wat ze daarvan spelen ligt in het verlengde van eerder werk. Son Mieux is een band die momenteel grote stappen zet. In de richting van twee shows in Ziggo Dome begin 2025.
8. The Kooks
Ben geen volger van hun eerdere (succes)werk, maar hun luchtige losse gitaarfunk vond ik op Vestrock groovy, zonnig en aanstekelijk. Zanger en stijlvolle frontman Luke Pritchard dribbelt met de air een Zuid-Franse playboy over de bühne (geen enkele Britse uit de hoogte-kapsones).
Ik vond het ook grappig (toeval of niet?) dat het logo op zijn t-shirt – een lachende kat – een commentaar lijkt te zijn van het traditionele Vestrocklogo met de brullende leeuw. Er staan veel oude hits op de setlist, maar ook nieuw materiaal. Het nummer Seaside oogst vandaag veel bijval/applaus.
9. Nova Twins
Zie je waarschijnlijk ook niet vaak in Zeeuws-Vlaanderen: typisch Londense grote stadsflair, dames van kleur. De een (Amy Love, openingsfoto), zingt en speelt gitaar. Waanzinnige zangstem. De ander bast (Georgia South): stoer, soepel en virtuoos. Stevige rock, de dames gaan er goed tegenaan en vormen een imponerende rockmachine.
Met veel spierballenvertoon krijgen ze Vestrock aan het springen. Ondanks de kille wind die het publiek in de rug waait. Traden al eerder op in het voorprogramma van Prophets of Rage, Muse, Skunk Anansie, Bring Me The Horizon en Yungblud en weten wat deliveren is. Heerlijke festivalact!
10. Oscar And The Wolf
Oscar and The Wolf sluit Vestrock af met een bijzondere, haast megalomane elektronische bijna one man-show (er zijn ook een drummer en een multi-instrumentalist, maar je ziet ze nauwelijks). Max Colombie staat wel op het podium, maar voor het publiek lijkt het allemaal te gebeuren op het grote scherm. Prachtig beeld. Samenvattend wat we zien: spectaculair begin. Staande in een lichtbundel verschijnt de gekwelde romantische held in glitterpak met snor en peroxide-kapsel. Max Colombie verbeeldt film noir personage in full color.
11. Douwe Bob
Douwe Bob – een en al muscle en tattoo – begint zijn show met het aanbidden van de zonnegod, die zich op de eerste Vestrockdag drie kwartier laat zien – juist tijdens de show van Douwe Bob. Hij begint natuurlijk met Shine en leent van het publiek maar liefst vier zonnebrilletjes, waarvan hij het professor-modelletje met de kleine amandelvormige glazen zelf het leukst vindt staan. Zijn band is goed, en de show vakkundig, gedreven en degelijk.
12. De Jeugd Van Tegenwoordig.
Zelfde adjectieven passen bij De Jeugd. Veel hits. Ze doen goed hun best en geven zich hier totaal. Handen hoog. Handen laag. Een zekere mate van (zelf)spot; ‘Vestrock jullie zijn zo lief’, ze neigen soms naar melig, maar met zijn fijne grooves houdt Bas Bron hen goed aan de gang, bij elkaar en bij de les. Bas de onmisbare schakel. Tante Lien, Sterrenstof, Ik Kwam Haar Tegen In De Moshpit, Gekke Boys. Het is koud en kil op het veld bij Watskeburt?, maar bij de Jeugd wordt het warm.
Gezien: 31 mei en 1 juni 2024 in Hulst
