Toen ik net voor OOR begon te werken, verhuisde ik naar huisnummer 154. Een uitgeleefd appartement in een antikraakpand aan de rand van Breda. Het was er koud en gehorig, het koppel boven me leek elke avond óf ruzie óf seks te hebben en al bij het parkeren van de verhuiswagen zag ik de ene buurman een pistool tegen het hoofd van de andere buurman drukken. Om een of andere reden was niemand echt enthousiast over mijn verhuizing. Behalve OOR-chef Erik dan: ‘Wat een schitterend en jaloersmakend huisnummer!’

Ik had geluk dat mijn vriendin net een plaat, de plaat, van Wire in huis had gehaald (Erik: ‘Wat een droomvrouw!’), anders had ik de reactie niet eens kunnen plaatsen en was ik meteen op mijn bek gegaan als nieuweling bij dit blad. Want wist ik veel. 154 moet zo’n beetje mijn eerste kennismaking met ‘echte’ postpunk zijn geweest – het onvermijdelijke Unknown Pleasures daargelaten. Wie muzikaal opgroeide in de vroege zeroes associeert het begrip al gauw met acts als Interpol, Franz Ferdinand en – godbetert – White Lies. Hoekige gitaarbands, zoals Tramhaus-drummer Jim Luijten zijn vroegere idee van postpunk in deze editie samenvat.

En de zaken zijn er niet bepaald eenvoudiger op geworden. Postpunk is een containerbegrip geworden voor alles wat een gitaar vasthoudt en mistroostig uit de ogen kijkt. Een uitgehold modewoord. Daar wil je niet bij horen met al je hoog-artistieke intenties. In elke OOR duikt wel een postpunker op die glashard ontkent een postpunker te zijn. Dus wat in hemelsnaam is postpunk nu nog?

Met een najaar vol fijne gitaarfestivals voor de boeg besloten we die vraag eens te beantwoorden, met hulp van ‘spin in het web’ John Cooper Clarke en meteen maar een lekker hoogdravende ranglijst aan postpunkplaten. Onbegonnen werk? Wellicht, maar ik kan me niet herinneren dat we met kopzorgen van de redactietafel zijn vertrokken. Het OOR-archief is reusachtig, de knowhow op orde en met mistroostig voor ons uit kijken hebben we geen van allen een probleem.

Uiteraard had Erik wel een suggestie voor de nummer 1 van deze lijst. Joy Division toch zeker? Of Siouxsie? Een vroege The Cure misschien? Natuurlijk niet. I should have known better…

Bestel de postpunk-OOR!