Colson Baker (1990) wist op jonge leeftijd al bekendheid te verwerven als rapper, zanger en acteur. Hij beleefde zijn doorbraak toen hij ontdekt werd door Sean Combs a.k.a. P Diddy. Verder speelde hij de glansrol van rockjunkie Tommy Lee in de biopic The Dirt over Mötley Crüe, daagde hij Eminem uit in een rapbattle (en kreeg antwoord) én loopt hij sinds kort weer aan de hand van Hollywood-vamp Megan Fox. Een snotneus met sterallures? Of een puber met een geweer? Deze laten we niet schieten.
Fotografie Hub Dautzenberg
MGK is vandaag tot de tanden gewapend met pop-/rocksongs zoals we die kennen van bijvoorbeeld Blink 182. En dat is niet gek: drummer Travis Barker van die groep had een groot aandeel in een reeks producties van Kelly. Wat ontstond als opkijken tegen een jeugdidool, mondde uit in een meer dan alleen muzikale vriendschap tussen de twee. Het leverde al twee goed ontvangen albums – Tickets To My Downfall (2020) en Mainstream Sellout (2022) – op waarin de protegé van Barker duidelijk een richting heeft gekozen en eerder opgenomen raptracks steeds meer achter zich lijkt te laten.
Want als er in de aanloop naar deze pre-headliner op zondag één vraag gesteld kan worden, dan is dat of de in tattoos gehulde man ook nog wel eens rapt. Zo bracht hij vorige week nog de hiphoptrack Pressure uit, die niet helemaal matcht met de stroming waarop hij al een tijdje mikt. Dat rappen gebeurt maar overigens maar héél af en toe vandaag. Maar dan wel met de snelheid van een automatisch geweer.
MGK draait in roze outfit vanaf een podiumpyramide warm met pyro tijdens het openingsnummer Papercuts en wisselt daarin vakkundig van rockvocals naar agressieve raps. Nergens schiet hij met losse flodders. Songs als Drunk Face of Bloody Valentine raken onmiskenbaar hun doel door de vocalen die nergens tekortschieten en de eveneens strakke instrumentale uitvoering door de dienstdoende band. Een band waarin Travis Barker ook weleens op de drumkruk plaatsnam. Wij moeten het doen met gitariste Sophie Lloyd als uithangbord van de band. Ook geen straf. Net als de cover van Wake Me Up (Avicii), waarmee de twintiger imponeert. Of I Think I’m Okay, mét de intro van The Verve’s Bitter Sweet Symphony.
En dan slaat de show richting het einde ineens om qua sfeer. Er wordt medische hulp verleend aan iemand in de pit en dat duurt even akelig lang. Zó lang dat de show wordt stilgelegd, de videoschermen op zwart gaan en Baker vraagt of er wellicht een watertje nodig is op de plek waar de hulpverlening probereert de situatie onder controle te krijgen. En hoe empathisch de artiest op dat moment ook lijkt: uit wat hij vervolgens doet, blijkt dat zijn prefrontale cortex nog niet helemaal ontwikkeld is.
Vastberaden laat hij zich van het podium zakken, om vervolgens naar de rechter geluidstoren te benen. Het kan niet anders dan dat de hoofdpersoon van deze waardige pre-headlinershow dit allang heeft uitgedacht. Hij klimt zonder enige vorm van zekering in de meters hoge geluidstoren, om het hele veld in staat van verwarring achter te laten. We horen Jan Smeets al godveren. En hoe onverantwoord en infantiel die actie ook is, dit zijn de momenten waar de Pinkpopper morgen nog over praat tijdens het afbreken van het eigen tentje. Machine Gun Kelly heeft vandaag met precisie in ieder geval een gevoelige plek geraakt.
Gezien: Pinkpop 2023, 18 juni (20.40 uur) op de North Stage. Lees hier al onze verslagen van Pinkpop.
Zomeractie!
Speciale zomeractie! Als je nu een jaarabonnement op OOR neemt betaal je geen 66,95 maar slechts 50 euro. En je maakt tevens kans op een originele Epiphone ES-335 gitaar! Meld je hier aan.
