Mooi, hoe Michael Kiwanuka opkomt met Berimbau van de Braziliaanse zusjes Quarteto em Cy, terwijl de camera scherpstelt op het fraaie beeld van een ondergaande zon boven het water van de Groene Heuvels. De Engelse zanger is nooit wars geweest van thematiek. Integendeel, vrijwel ieder liedje in zijn repertoire heeft een onderliggend verhaal, veelal gelieerd aan racisme, etnische profilering en vergelijkbare problematiek. Vanavond, in een parel van een tijdslot op Down The Rabbit Hole, is dat niet anders.
Fotografie Mick de Jong
Neem You Ain’t The Problem, een liedje dat gaat over hoe het in zijn beginjaren voor hem voelde alsof hij niet thuis hoorde in de muziekwereld – en dat hij inferieur was aan alle anderen op een festivalaffiche. Hij schreef het tijdens een zoektocht naar (zelf)bevestiging, en vanuit pure onzekerheid. Ondertussen verschijnt er op het gigantische scherm achter hem een bijzonder schattige, donkere baby, waar we minutenlang naar kunnen kijken, alsof hij zijn jonge zelf iets mee wil geven.
En ja, hij is zich heus wel bewust van het feit dat er voetbal is. En dat daar ongetwijfeld een paar duizend man naartoe zijn getrokken. Of hij speciaal daarvoor dat oranjekleurige corduroy vest heeft aangetrokken? Wie zal het zeggen. Feit is dat hij het volgestroomde veld voor de Hotot uit de grond van zijn hart bedankt voor hun komst, en ‘for not watching football’. De aanwezigen worden rijkelijk beloond voor hun komst.
Op zich zou Kiwanuka in z’n uppie, met zijn vocale capaciteiten en ondersteund door een gitaar, al het hele veld plat kunnen spelen. Dat bewijst ie ook, wanneer bij de eerste seconde van Home Again iedereen op het veld stilvalt. Een indrukwekkend moment, temeer omdat het geouwehoer ervoor niet van de lucht is. Op zijn best is de 37-jarige Engelsman echter wanneer zijn hele band – inclusief drie steengoede achtergrondzangeressen – eraan te pas komt.
Plots besef je hoe bijzonder het is dat hij al járen met hetzelfde album aan het toeren is. Kiwanuka verscheen tenslotte in 2019 en in datzelfde jaar deed hij onder andere de AFAS aan. Inmiddels is er nog geen nieuw werk verschenen, maar hangt (het gros van) de festivalweide toch structureel aan zijn lippen. Dat is enerzijds bewonderenswaardig, maar anderzijds zegt het alles over de kwaliteit en het tijdloze karakter van Kiwanuka’s liedjes. Ook vanavond blijkt weer hoe constant de soulzanger is: dipjes zijn er in zijn setlist amper te bekennen.
Als een ouderwetse diesel komt hij op gang, door via Black Man In A White World (eigenlijk veel te vroeg in de set) en het immer bloedmooie Cold Little Heart toe te werken naar het slotstuk: Love & Hate. Het is verwonderlijk hoe het repetitieve karakter van dat liedje toch keer op keer blijkt te werken, mede dankzij de manier waarop Kiwanuka en band het muzikaal omlijsten. Het is, kortom, de zoveelste succesvolle passage van de Engelsman op Nederlandse bodem, maar het wordt wel langzaam tijd voor nieuw werk – voordat de magie écht is uitgewerkt.
Gezien: Down The Rabbit Hole 2024, zaterdag (21.30 uur) op de Hotot. Lees hier al onze verslagen.
