Zac Carper, hoofdverantwoordelijke voor al dit puberale punkrockgeweld én zelfbenoemd ‘sucker for hooks’, gaat het niet mooier maken dat het is: drie, maximaal vier akkoorden per nummer en goed verstaanbare/meebrulbare teksten, dat is het wel zo’n beetje. En godallejezus, wat maken de Angeleno’s er met die ingrediënten een heerlijk feestje van. Luisteren naar de plaat verschilt niet heel wezenlijk van een FIDLAR-concert bijwonen, afgezien van de liters zweet die van je rug gutsen. Too is een kolkend, stomend en briesend vehikel met een duidelijke boodschap: enjoy the ride! Twee keer schroeft FIDLAR het tempo terug, in het duistere Overdose (‘Really gonna try not to overdose again’) en het onweerstaanbare popliedje Stupid Decisions. Lekker hoor, maar in de zesde versnelling, net niet uit de bocht vliegend, blijft FIDLAR op z’n best.