Het geluidsbeeld op Forgiveness Rock Record is zoals we dat van BSS kennen: een jam-achtige benadering met lange instrumentale passages en een nadruk op inventieve ritmes en stevige gitaren. Na de eerste schok van herkenning blijken echter lang niet alle nummers uit te blinken. Opener World Sick gooit een verrukkelijk gitaarloopje in de strijd, maar is niet pakkend genoeg om een lengte van bijna zeven minuten te rechtvaardigen. Ungrateful Little Father begint al even veelbelovend, maar verzandt in langdradig instrumentaal gedreutel. Het goede nieuws: de andere helft van Forgiveness Rock Record is absoluut fantastisch. Het onweerstaanbare Texico Bitches kan bijgezet worden in de hall of fame van de indierock en de zompige beat van Sweetest Kill gaat als een olifant door de porseleinkast. En zo liggen er toch genoeg juweeltjes over het album verspreid om de mythe voor minimaal een paar jaar in stand te houden. MATTHIJS LINNEMANN