Ook in de liedjes zijn duidelijke lijnen naar de succesplaat te trekken. In elk geval qua sfeertjes, sounds en structuren (waarin ook de erfenis van Led Zeppelin doorklinkt), een enkele keer in de riffs. De net iets andere invulling van nieuwe drummer Chris Frazier en de bluesy gitaarpartijen waaraan ook Reb Beach een bijdrage levert, geven de elf lange songs (gemiddelde lengte meer dan vijf minuten) echter steevast een andere draai mee. De gitaren, bas, drums en keyboards op Good To Be Bad hebben zoveel power dat Coverdale wat minder oomph in de onderbuik lijkt te hebben dan normaal. Maar de bijna 57-jarige zit er niet mee, getuige zijn uitspraak ‘als dit de laatste plaat is die Whitesnake ooit maakt, ben ik blij dat het zo mag eindigen.’ Wie zijn wij om dat tegen te spreken? HANS VAN DEN HEUVEL