Kraftwerk toert alweer een tijdje langs de podia van deze aardbol en dus werd het tijd voor een aardige uitsnede uit het repertoire. En da’s prachtig.

De mensmachine-visie van Ralf Schneider en Florian Hütter mag anno 2005 – waarin kleuters al bijna meer tijd doorbrengen achter de computer dan met duimzuigen – wat achterhaald aandoen, voor de muziek geldt dat dus typisch niet. De melodieën zijn immers nog altijd van een onsterfelijke, kristalheldere schoonheid en de strakke, koele manier waarop ze die vormgeven, is ook nog altijd niet versleten. Bovendien maakt de royale keus uit het laatste, verkeerd begrepen album Tour De France 2004 duidelijk dat die plaat ook lang niet beroerd was, al moet je de grensverleggende ambities van vroeger er niet aan ophangen.

Verder staan de bekende krakers (nee, we noemen geen titels) er natuurlijk op, doorgaans eerder gemodelleerd naar de versies op het remix-album The Mix dan naar de originelen. Vragen of dit zin heeft, is vragen naar de legitimiteit van livealbums, en dus een open deur. Reeds bekeerden zullen er blij mee zijn en dat telt. JACOB HAAGSMA