Om de fraaie songs van opvolger We Only Part To Meet Again werden ondoordringbare gitaarmuren à la Editors gebouwd. Ook die stijl stond de groep goed en bracht ze tevens langs grotere concertzalen. Desalniettemin gooit Mister And Mississippi het op Mirage weer over een heel andere boeg. Album numero drie is een licht-psychedelische popplaat die duidelijk werd geïnspireerd door de betere indie- en dreampop van vandaag. Zo zijn de borrelende baslijnen in het titelnummer afgekeken van Tame Impala en doet Maxime Barlags vervormde zang denken aan de stemmen van Victoria Legrand (Beach House) en Tegan & Sara. Gitaren en andere ‘natuurlijke’ instrumenten zijn daarnaast grotendeels vervangen door synthesizers, waarmee de band volop voor een futuristisch thema gaat. Het is gezien de folky geschiedenis van Mister And Mississippi even grinniken wanneer je de tweedelige ruimteopera Interstellar Love voor het eerst hoort. Maar eenmaal gewend aan alle stijlwijzigingen blijkt Mirage gewoon weer een topplaat zoals z’n voorgangers, vol songs die zowel catchy als bloedmooi zijn.