Fans die vanavond niet teleurgesteld naar huis zullen gaan, dat is zeker. Vanaf openers Over My Head (Better Of Dead), Motivation en The Hell Song, die in razend tempo aan elkaar geregen worden, is het duidelijk: Sum 41 is here to stay. In anderhalf uur zet de band een show neer zoals je hoopt dat ie verloopt: strak, snel en gewoon goed. Whibley weet precies hoe hij zijn publiek moet bespelen en zijn enthousiasme op het podium werkt enorm aanstekelijk. Tel daar de terugkeer van gitarist Dave ‘Brownsound’ Baksh, een handvol meezingers en de onvermijdelijke afsluiter Fat Lip bij op en je hebt de succesformule van deze avond. Ook fijn: een uitverkochte Melkweg betekent vanavond eens geen tjokvolle zaal zonder enige beweegruimte, maar een gezellige drukte.

Valt er dan niets op te merken? Natuurlijk wel, toch een puntje van kritiek: de setlist zou beter kunnen. Er missen een aantal golden oldies en er worden te veel ballads en nieuwe nummers gespeeld, waardoor het geheel in het midden van de show een beetje inzakt. Daarbij zou je denken dat een band die twintig jaar ervaring en zes studioalbums op zak heeft geen Limp Bizkit-achtige perikelen met Metallica-covers en geleende gitaarriffjes nodig heeft. De covers eruit, wat meer All Killer No Filler erin en Sum 41 heeft de perfecte setlist te pakken voor komende zomer wanneer de band op de podia van een groot aantal Europese festivals staat. Als ze het daar met net zoveel enthousiasme en kwaliteit doen als tijdens deze clubshow belooft het een mooi festivalseizoen te worden.

Fotografie: Jason Doorson

Gezien: 21 februari 2016, Melkweg, Amsterdam