Na hun geweldige tweede album Time & Space groeide Turnstile al snel uit tot ‘die ene hardcoreband die ook niet-hardcorefans leuk vinden’. De intense liveshows hielpen ook. Op Glow On gaan de vijf uit Baltimore nog een stapje verder: naast het gebruikelijke spierballenwerk staat de plaat vol met indiesongs en flirts met allerhande genres.

Turnstile zoekt de grenzen van hardcore en punk op, alle credits voor de band, maar ik krijg jeuk van trage nummers als Alien Love Call en Lonely Dezires (beiden met Blood Orange), waarin de reverb-pedalen diep worden ingetrapt. Ondertussen krijgt Turnstile overal veren in de reet: vijf sterren in NME en Kerrang, en een juichende Pitchfork-review. En ook al mijn punkvrienden zijn wildenthousiast. Het nieuwe punkgeluid! De Shape Of Punk To Come voor een nieuwe generatie! Een unieke eigen sound! En ik… ik hoor het niet. Glow On is wat mij betreft op z’n best een halfgeslaagde plaat (opener Mystery, beste track Holiday en Turnstile Love Connection behoren tot het beste werk van de band), die ten onder gaat aan stijloefeningen als Underwater Boi en New Heart Design, waar bovendien de zang op de zenuwen werkt. En u weet: ik ben echt geen punkpurist, sterker nog, het kan mij vaak niet poppy genoeg zijn. Maar wat mij betreft gaat Turnstile hier net een stapje te ver.