album
hiphop

Kendrick Lamar

Mr. Morale & The Big Steppers

AFTERMATH/UNIVERSAL

In de muziekvideo bij The Heart Part 5, het nummer dat nu net niet op dit achttien nummers tellende album staat, verandert het gezicht van Kendrick Lamar bijna ongemerkt in dat van Will Smith, OJ Simpson, Nipsey Hussle, Kanye West, Jussie Smollett en Kobe Bryant. Het is de cultuur, betoogt Lamar in nummer en video. Zoals Lamar altijd al de cultuurbeschouwer en -criticus was. Het maakt hem een van de grootste hiphopnamen van het moment.

Cultuur is ook de rode draad op Mr. Morale & The Big Steppers. Op de hoes staat hij met een doornenkrans, kind op de arm, pistool achter de riem, zijn vrouw geeft het andere kind de borst op de achtergrond. Het komt allemaal terug op het album, vijf jaar na D.A.M.N. ‘And they like to wonder where I’ve been / Protecting my soul in the valley of silence’, rapt hij in Savior over zijn afwezigheid. Met daarbij ook het verzoek hem niet als een held, een verlosser of een woordvoerder te zien. ‘You can’t please everybody’, herhaalt hij als mantra in Crown. ‘I choose me I’m sorry’ is het andere mantra in het afsluitende Mirror. Verwacht dus vooral geen herhaling van zetten.

De kritische, gelovige Lamar is op inmiddels 34-jarige leeftijd eerder verward, gecompliceerd, zoekend en onzeker. Al deze lagen, die hij van veel diepte voorziet, maken Mr. Morale & The Big Steppers zijn zoveelste prachtalbum. De Pulitzer Prize-winnaar is bij tijden keihard voor zichzelf – een soort religieuze zelfkastijding die hij op eerdere albums ook liet zien. Liever een doornenkrans dan een kroon. Daarnaast toont hij keer op keer hoe zijn cultuur in elkaar zit, hoe hij weigert politiek correct te zijn, hoe fout het kan gaan tussen mannen en vrouwen en welke erfenis hij en anderen meeslepen. Geweldig zijn de nummers N95, Father Time (met Sampha) en Mother I Sober (met Beth Gibbons van Portishead), maar ook het potje schelden tussen man en vrouw op We Cry Together, met de geweldige actrice Taylour Paige, is memorabel in de manier waarop het een giftige dynamiek onderzoekt.

Soms kan de muziek goed zijn en de tekst wat minder (Mr. Morale, Count Me Out), andere keren is het precies andersom (Die Hard, Auntie Diaries). De vaste productiegroep met o.a. Sounwave, Boy-1da, DJ Dahi, Beach Noise, J.LBS en Lamar zelf is volledig op stoom. Lamar gaat op zijn beurt geen onderwerp uit de weg: liefde, geslachtsverandering, misbruik, ouders, gevoelens en nog veel meer. ‘Learn how we cope’, zegt hij tegen de mensen die oordelen zonder zich te informeren over de ingewikkelde achtergrond. We mogen ons gelukkig prijzen dat hij dit zelfonderzoek publiekelijk maakt. Zelf wordt hij er niet minder van: ‘It’s crucial, they can’t stop us if we see the mistakes.’ Wie zei daar iets over stoppen? Hier wil je alleen maar meer van.

Deel dit artikel

Meest gelezen artikelen

The Tortured Poets Department
pop
Taylor Swift

The Tortured Poets Department

OOR-collega Thomas Snoeijs noemde Taylor Swift onlangs ‘de grote winnaar van de wereldwijde aandachtseconomie’. Een betere omschrijving van de Amerikaanse ...
Nonetheless
pop
Pet Shop Boys

Nonetheless

Het is precies veertig jaar geleden dat de Pet Shop Boys hun debuutsingle West End Girls uitbrachten – in 1986 ...
All Born Screaming
pop
St. Vincent

All Born Screaming

Lang presenteerde Annie Clark alias St. Vincent zich als ongrijpbaar en ongenaakbaar, met alter ego’s in haar liedjes en podiumpresentatie ...

Recensie: Kendrick Lamar - Mr. Morale & The Big Steppers