Richard Kirk overleed vorig jaar en Stephen Mallinder, jaren zijn maatje in het experimentele project Cabaret Voltaire uit Sheffield, meldt zich met een prima soloplaat. Hoewel het al bijna dertig jaar geleden is dat zijn stem voor het laatst klonk op een plaat van Cabaret Voltaire – sindsdien vooral een soloproject van Kirk – is het in sommige nummers alsof de tijd heeft stilgestaan.

En wel in de late jaren tachtig, toen die band na jaren van elektronische experimenten nadrukkelijk aansluiting zocht bij de dansvloertactieken van house en techno. Toch schuilt er genoeg nu in deze grooves om er een erg aardige plaat van te maken, ook al omdat ‘Mal’ een tikje melodieuzer zingt dan in de hoogtijdagen van CV. Net als toen zoekt hij meer in die beats, hoe elastisch ook, dan louter hedonisme. Hij laat zijn machines gortdroog tikken, met op plekken een drukkend, enigszins paranoïde effect – net als destijds, ergens. De tijdgeest is er ook weer naar, tenslotte. Goed om te horen dat Stephen Mallinder, pensioengerechtigd inmiddels, na zijn academische carrière (in Australië vooral) nog altijd relevante muziek weet te maken.