Hoeveel artiesten op deze pagina’s hebben een track record die teruggaat tot de late jaren vijftig? Shirley Collins is een sleutelfiguur in de geschiedenis van de Britse folk. Met name de platen die zij in de jaren zeventig met haar zuster Dolly maakte, hebben een klassieke status. Een aandoening aan haar stembanden zorgde voor een langdurig hiaat in haar carrière, maar in 2016 maakte zij na 38 (!) jaar een glorieuze comeback met het album Lodestar.
Deze nieuwe plaat, haar derde sinds haar gedwongen radiostilte, brengt Collins uit in haar 88ste levensjaar, maar deze leeftijd valt in het niet bij die van het merendeel van haar repertoire. Want zoals te doen gebruikelijk put het fenomeen uit Sussex uit de rijkelijk gevulde schatkamer van de traditionele Britse volksmuziek en vertolkt de gekozen liederen op gloedvolle wijze, getuige juweeltjes als Fare Thee Well My Dearest Dear en het al eerder online gedeelde High And Away. Haar ‘nieuwe’ stemgeluid is diep, tegen het mannelijke aan, en bij momenten onvast; dit bezorgt uw recensent regelmatig een brok in de keel. Archangel Hill, genoemd naar een heuvel nabij Brighton, is een typerende staalkaart van Collins’ kunnen; folkhaters kunnen beter bij deze plaat wegblijven. In de woorden van Wim T. Schippers: ‘Je moet ervan houden, maar dan is het ook fantastisch.’
