Het is achteraf gezien best ongelukkige timing geweest om als band aan het einde van het vorige decennium door te breken. Dan had je net een jaar of twee om op stoom te komen, voordat de hele livescene voor minstens een jaar in de ijskast ging. Het overkwam de Amsterdamse indierockband EUT, die met Be My Reactor nu hun tweede in de coronatijd opgenomen album op rij uitbrengen.

Daarop pakt het vijftal onder leiding van Megan de Klerk de zaken iets minder frivool aan dan voorheen. Er zijn nog steeds genoeg vrolijke indiepopliedjes, maar er is ook meer ruimte voor persoonlijke reflectie en rustpunten. Eveneens kregen synthesizers een meer prominente plaats in het klankenpalet. Daarmee klinkt de band hier volwassener dan ooit tevoren, zonder dat er iets aan luisterplezier wordt ingeboet. De evolutie in de sound van de band hoor je het beste terug in het fijne openingsnummer Step By Step, waarin gelaagde vocalen en kabbelende synthesizers uiteindelijk openbloeien tot een heerlijk ongecompliceerd refrein. EUT is natuurlijk verre van de eerste indieband die zich een paar albums diep in zijn carrière een wat gematigder en meer elektronische sound opzoekt, maar als je gebaande paden met zoveel verve betreedt, mogen die best tot veel succes leiden.