Jeroen Pauw biechtte eens op dat hij de muziek van Joep Beving erg prettig vond om bij in slaap te vallen. Beving was niet beledigd. Toch lijkt het me deze keer een aanbeveling om bij het beluisteren van Bevings vijfde album vooral te blijven luisteren. In alle rust, dat wel, ontdaan van alle andere wereldse beslommeringen, zonder bijgeluiden of nieuwsflitsen, de gedachten ordenend of de fantasie de vrije loop latend.

Beving (46) maakt prachtige pianomuziek en heeft daar voor de geïnteresseerden ook altijd een goed verhaal bij. De muziek van zijn eerste succesvolle albums (zijn stukken werden een half miljard keer gestreamd) gebruikt hij ook zelf om filosofische levensvragen bij te onderzoeken. Ook ging hij na die trilogie even andere wegen bewandelen. Er kwamen herbewerkingen met anderen en composities voor de film Mijn Vader Is Een Vliegtuig, en hij nam met S10 een nieuwe versie van De Leven van Sef op, waarvan de opbrengst ging naar een stichting voor darmonderzoek, opgericht door zijn ernstig zieke vriend en manager Mark Brounen (46).

Op Hermetism keert Beving terug naar waar het op debuut Solopsism (2015) ooit mee begon: prachtig opgenomen composities, zowel kort als lang, waarbij ook de stiltes tussen – en het uitsterven van – de noten een wezenlijke rol spelen. Muziek die luisteraars verbindt en troost biedt, wederom louter uitgevoerd op zijn geliefde, ooit van oma gekregen Schimmel-piano. Hij bedankt haar in de credits nogmaals voor dat magische instrument en tussen de twaalf composities staat ook het stuk For Mark, dat geen verdere toelichting behoeft. In de uitleg verklaart Beving zich te hebben laten inspireren door de wals, gespeeld op de Titanic vlak voor het zinken, en het polariseren van grote delen van de mensheid tijdens de pandemie.

Hij zag donkere wolken boven de prachtige stad Parijs als metafoor voor de westerse beschaving. Ook liet hij zich inspireren door het Hermetisme, een spirituele filosofie die is ontstaan uit oude geschriften die worden toegeschreven aan de mythische Griekse schrijver Hermes Trismegistus. Beving werd als door een mantra door deze muziek geleid. U mag dat verder ook gewoon allemaal vergeten en het album als een geslaagde zoektocht naar schoonheid beschouwen. Er valt in alle rust, in uw eigen wereld, met uw eigen gedachten ook volop van deze muziek genieten.