Bijna anderhalf miljoen mensen werken in zorg en welzijn en staan zondagochtend vroeg gewoon te bikkelen aan bedden of op woongroepen. Voor al die andere mensen die wél weten wat weekend is, bestaat er een officieus subgenre in de muziek, waarvoor ik het woord ‘zondagochtendrock’ heb verzonnen.

Zondagochtendrock wordt doorgaans gemaakt door (indie)bandjes met een frontman met een slaperig stemgeluid. Dat slaperige stemgeluid wordt omlijst door monotone drumslagen en uit de losse pols gespeelde gitaarlijntjes. De zanger zingt over het algemeen over nonsens. Over thema’s waar je geen standpunt over hoeft in te nemen. Schouderophalend staat hij achter de microfoon. Zondagochtendrock is niet hetzelfde als slacker rock. Daar is de muziek dan weer te fraai voor. Voorbeelden van zondagochtendrockbands zijn Real Estate en het uit Detroit afkomstige Bonny Doon. Let There Be Music, het derde album van laatstgenoemden, is net als de eerste twee een uitermate relaxt plaatje. Het is heerlijk maar tegelijkertijd misschien ook wel zorgwekkend hoe zangers Bobby Colombo en Bill Lennox zich echt helemaal nergens zorgen over maken. In het ruimtelijke Maybe Today bezingen ze letterlijk dat wat je nodig hebt misschien vandaag, misschien morgen wel op je pad zal komen. Lijkt me een mooi liedje om naar het UWV te sturen als ze je op een sollicitatieplicht wijzen.