De muziek van Luz Azul is een geslaagde samensmelting van Kaapverdiaanse klanken, flamencogitaarspel en broeierige Braziliaanse zang. Morselts organische samples, zijn toetsenspel en zijn programming zorgen voor de grooves, waarin zijn funk- en triphopverleden stevig doorklinkt. De inbreng van Rosinha is duidelijk hoorbaar, maar Morselt neemt ook nog de akoestische gitaar en de bas voor zijn rekening. En in zijn atmosferische toetsenspel hoor je af en toe Nitin Sawhney terug. Filhos Da Noite en Mergulhar zijn tracks met een Afrikaanse, dartelende cadans. Hier lijkt Mendes’ manier van zingen nogal op die van Sara Tavares. De meeste andere tracks zijn een stuk lomer en dromeriger, zoals de in het Portugees gezongen fado in Nao Te Quiero. De fraaie uitsmijter Sede is gebed in een atmosferische, breed uitgesponnen setting, waarbij Mendes ook wat spoken word doet en de beats licht neigen naar drum ‘n’ bass. Overigens doen bij de komende liveoptredens een andere gitarist en drummer mee. PIETER FRANSSEN