Wie Shade oppervlakkig beluistert – en dat kan heel goed, Liz Harris schreeuwt niet bepaald om aandacht – hoort iemand die maar wat voor zich uit zit te zingen, ondertussen afwezig tokkelend op een akoestische gitaar. Alsof ze ideetjes uitwerkt van iets wat ooit echte liedjes zullen worden.
ABONNEE EN WIL JE VERDER LEZEN?
BEN JE NOG GEEN LID?