Na het akoestische Shine Not Burn keren The Real McKenzies op album nummer tien terug naar hun Schotse punkroots. In het geval van de McKenzies betekent dat vooral doedelzakken, heel veel doedelzakken. Dat begint al bij opener The Tempest en gaat door tot afsluiter Pipe Solo, gespeeld door de 89 . . .

Het moge duidelijk zijn: de Canadese Schotten houden van het instrument. Waar ze ook van houden, zijn oude folksongs. Ze coveren drie van die traditionals. Barrett’s Privateers (Stan Rogers) is wat dat betreft het beste geslaagd en omgetoverd tot een soort strijdlied. Helaas is de rest van het album nogal eentonig. Zit er net een beetje vaart in (My Luck Is So Bad, Hallowe’en), komt zo’n dekselse doedelzak de boel weer verpesten. Want hoe authentiek het instrument ook is, na een tijdje gaat het echt vervelen. Bonuspunten dan wel weer voor Hidden Track For Mike, een snel punkrocknummer dat de band voor labelbaas Fat Mike schreef. Moeten ze vaker doen.