Projector afdoen als postpunk doet de Engelse band schromelijk tekort. Het drietal uit Brighton kent een sonische veelzijdigheid die reikt van de duistere, industriële brutaliteit van Joy Division via hyperactieve, Squid-geïnspireerde rant-pop naar razend paranoïde grunge zoals Nirvana die rond Incesticide maakte en zelfs smeltende, Lana Del Rey-achtige refreinen. Debuut Now When We Talk It’s Violence is dan ook een explosieve toverbal, van kleuren, smaken en vooral klanken. Horen is geloven.