Het Metropole Orkest deelde reeds het podium met tientallen grote artiesten, maar niet eerder klonk een samenwerking van het beroemde collectief zo natuurlijk als de huidige match met Domi & JD Beck.
Fotografie Daniël de Borger
De twee wonderkinderen – zij Frans en 23, hij Amerikaans en drie jaar jonger – brachten vorig jaar een duizelingwekkend debuut uit; een rollercoaster-achtige luisterervaring die met hulp van het door Jules Buckley gedirigeerde ensemble, zondagavond nog even verder wordt aangebouwd in de Haagse cultuurtempel Amare. Elke gierende trompet voelt als een nieuwe looping in de attractie, elke golf aan strijkers voelt als een extra duw tegen het karretje. Muzikale vonken spatten van de wieltjes.
Op plaat wordt het hippe duo bijgestaan door een gastenlijst waar je een mooi verjaardagspartijtje mee zou kunnen vieren. Onder andere Thundercat, Snoop Dogg, Herbie Hancock en Anderson .Paak – die de twee een platencontract gaf – spelen, rappen en zingen op de jazzy hiphopcomposities van de jonkies. Dat is tof, dat klinkt lekker, maar echt nodig is het niet.
Herbie’s solo in MOON wordt vanavond doodleuk 1-op-1 overgenomen door Domi, die geen toetsaanslag mist. In BOWLiNG zingen zij en JD Beck de teksten van Thundercat, terwijl de bassist van Het Metropole Orkest de instrumentale impressie doet. Normaliter hebben dit soort concessies iets armoedigs, maar niet bij dit duo.
Domi & JD Beck zijn typische virtuozen. Erg goed in spelen, charmant-slecht in al het andere dat bij het geven van een show komt kijken. Ongemakkelijk giechelend kijken ze tussen de nummers door de zaal in. ‘The next song is called Not Tight… like your mom!’ grapt Domi. Los van de muzikale interactie, is er bijna geen contact tussen duo en orkest. Beck praat meermaals over hoe crazy de composities zijn en hoe cool hij het vond om nieuwe arrangementen te schrijven.
Duke, in een tweeluik met Space Mountain het absolute hoogtepunt van de avond, was volgens hem het mooist om aan te werken. ‘Want deze duurt tien minuten lang!’ glundert de Amerikaan. Op plaat hebben beiden nummers een lengte van nog geen zes minuten, maar met Het Metropole Orkest blaast het duo de tracks op tot een monument vol tempo- en stijlwisselingen.
Bij vlagen staat het geluid wat te hard in Amare, waardoor de violen soms in bassen dreigen te verzuipen. Maar meer dan dat heb ik niet te zeiken. Het is ontzettend knap wat Het Metropole Orkest en Domi & JD Beck hier doen. Het gezelschap weet de structuur van de duotracks volledig te behouden, maar breidt alles binnen die lijntjes uit alsof het altijd al zo bedoeld was.
BOWLiNG krijgt een majestueuze orkestrale intro, TWO SHRiMPS zit vol prachtige klanken, maar komt na een korte stilte uiteindelijk neer op een heerlijke ritme-bodem van bas en tuba, waar Domi een wervelende slotsolo overheen speelt. Aan het einde van het machtige Thank You slaat de percussionist van Het Metropole Orkest op een grote, roze kubus, waar vermoedelijk een big bell ride-cimbaal in verborgen zit. Kadeng! Einde van de rit en tot de volgende keer maar weer.
Gezien: 12 november 2023 in Amara, Den Haag
Ons nieuwe boek!
Het beste, scherpste, mooiste en meest lezenswaardige uit inmiddels 52 jaar popkritiek in OOR. Bestel ‘m hier.
