Mijn zoontje heeft een stuiterbal met lampjes erin. Wanneer je het ding op de grond laat stuiteren, beginnen de lampjes te flikkeren. Met het licht aan zie je er niets bijzonders aan, maar in het donker ziet het er ontzettend cool uit. Met open mond kijken we er samen naar. Little Simz doet mij denken aan deze stuiterbal.
Fotografie Dimitri Hakke
Je zou je Simbiatu Ajikawo, zoals de Britse rapper in het echt heet, waarschijnlijk niet herinneren als je haar tegenkwam in de supermarkt. Maar op een podium, zoals vanavond op North Sea Jazz, maakt ze veel indruk. Geen moment staat ze bijvoorbeeld stil. Ruim een uur lang stuitert Simz door de ruimte, de omgeving achter haar fel en kleurrijk verlicht en al even hyperactief mee flikkerend. Uw recensent gaat al een behoorlijke tijd mee, maar zag niet eerder een rapper met zoveel energie.
Het is echter meer dan energie alleen waarmee Little Simz het megapubliek op North Sea Jazz massaal inpakt. Op ieder front toont de Britse rapper zich een fenomeen. Alleen Beyoncé matcht Simz in de categorie performance-perfectie, maar Beyoncé heeft het makkelijk. Die doet immers aan pop. Ajikawo is een rapper. Natuurlijk: in aardig wat van haar nummers zitten andere, veelal zwarte muziekinvloeden. Fear No Man heeft een flinke scheut reggae, het refrein van Angel doet daarentegen denken aan de hoogtijdagen van de meisjes-R&B. Maar Little Simz blijft in de eerste plaats een rapper. En wat voor een!
Haar stem heeft een prachtig Brits-Jamaicaans accent. Simz rapt er traag, snel, ritmisch en melodieus in. Ze mist daarbij geen woord. Tijdens Heart On Fire beklimt ze het publiek en neemt ze lp’s aan van uitzinnige fans. Ze stopt middenin een couplet om de platen te signeren, terwijl de beat doorloopt. En wanneer de fans tevreden zijn gesteld, pakt ze het couplet, zonder na te hoeven denken waar ze was gebleven, vlak voor het refrein weer op. Perfect getimed.
De setting om Simz heen klopt eveneens. Ze komt solo op om stoer en imponerend bangers te droppen, maar halverwege de set wordt ze vergezeld door twee gitaristen, die elektronische beats afwisselen met live instrumentaal spel. Dat ziet men graag op North Sea Jazz, waar ‘echte instrumenten’ nog heilig zijn. Ook fantastisch is het camerawerk. Op de videoschermen zien we de rapper in talloze shots vanuit perfecte angles. De visuals achter Simz zijn geweldig in al hun eenvoud. Grote, gekleurde silhouetten van dansers en danseressen en soms van de rapper zelf – vergelijkbaar met de bekende iPod-commercials, maar dan moderner – doemen achter haar op en bewegen om haar heen en met haar mee.
In tegenstelling tot veel van haar stijlgenoten, doet Little Simz niet aan fronten. Ze doet zich niet stoerder voor dan ze is. Je ziet het aan de glans in haar ogen en aan de grijns die ze, soms zelfs tijdens het rappen van haar vlugge verses, niet kan onderdrukken. Ze is zielsgelukkig om hier te zijn en iedereen mag het weten. Haar enthousiasme slaat vanaf de eerste minuut op het publiek over. Simz hoeft maar een handgebaar te maken of het publiek springt, zwaait, danst en stuitert met haar mee. Wanneer de show na een massaal euforisch meegezongen en knalroze verlicht tweeluik, bestaande uit Selfish en Woman, tot een einde komt, lijkt Little Simz te huilen van geluk. En wij met haar.
Gezien: North Sea Jazz 2023, vrijdag 7 juli (20.45 uur) in de Nile. Lees hier al onze verslagen van North Sea Jazz.
Zomeractie!
Speciale zomeractie! Als je nu een jaarabonnement op OOR neemt betaal je geen 66,95 maar slechts 50 euro. En je maakt tevens kans op een originele Epiphone ES-335 gitaar! Meld je hier aan.
