Popacts zijn net je ouders. Wanneer je klein bent, zijn die moeiteloos cool. Alles wat je vader doet is de shit. Maar na een jaar of zeven is dat voorbij. Jij bent into Minecraft; je ouweheer denkt dat Super Mario jou interesseert. Het raakvlak is weg en keert met een beetje geluk pas terug wanneer je zelf oud bent. Toch heb je heel soms ook vaders en moeders die hun freshness weten te behouden. In De Jeugd Van Tegenwoordig zitten er een paar.
Fotografie Shali Blok
Op laatste plaat Moderne Manieren (g)rappen Willie Wartaal (41), Vjèze Fur (40) en Faberyayo (41) meermaals over hun inmiddels intredende ouderdom. Maar de energie voelt na al die jaren nog steeds jong, de attitude blijft die van een vuile puber en de schwoon is nog altijd impeccable, zo blijkt zaterdagavond in een uitverkocht Paradiso.
De Amsterdamse poptempel is daarom tot de nok toe gevuld met voornamelijk jonge mensen, die door De Jeugd worden behandeld alsof het vrienden zijn. Een plagerig duwtje hier, een arm om de schouder daar. Vooral Vjéze heeft het er maar druk mee. Hij grist mobieltjes uit de handen van gasten die vanuit de eerste rij een close-up van hem willen maken, om deze later natuurlijk wel weer terug te geven. Hij neemt een teug wodka en laat de fles vervolgens de zaal in gaan. Tijdens Watskeburt?! slokt de menigte hém op.
De Jeugd smeedt hier een band. Alles wordt samen met het publiek gedaan. Stuitert het podium, dan stuitert de vloer. Tijdens Bewuste Sabotage wordt Faberyayo door het publiek gedragen; tijdens Dat Mag Niet mag datzelfde publiek de stage op. Hydrateert Willie, dan plonst hij driekwart van de inhoud van zijn waterflessen over de eerste rijen heen. De Jeugd is je vriend; dat spat ervanaf.
Muzikaal zijn de gasten – ondanks hun naderende bejaardheid – in betere vorm dan ooit tevoren. Toegenomen is de input van Bas Bron, het zwijgende bandlid en de vaste producer van de groep. Met zijn uitgesponnen dance worden hits oud en nieuw aan elkaar geregen, zodat de show ruim twee uur lang in beweging blijft. De meeste tracks van Moderne Manieren sluiten naadloos aan op het bekendere Jeugd-oeuvre en worden bijna even enthousiast ontvangen.
Ze Is Pas Net Begonnen (Leerstage / Werkstage) wordt als opener ingezet en brengt de massa meteen aan het dansen. Tijdens De Jakkaman wordt het bloedrode camo Dragon Ball Z-vest dat Wartaal draagt – gevalletje zo lelijk dat het mooi wordt – geestig ingezet om van het nummer een geinig toneelstukje te maken. ‘Gooi het weg!’ gromt Vjèze, terwijl Willie zijn jakka laat wapperen. Van al het nieuwe materiaal komt alleen Dandyboy Moderno niet zo lekker uit de verf, omdat Bron’s dancebeat live ondergeschikt wordt gemaakt aan de samenzang in het refrein.
De Jeugd leek ooit een parodie op Amerikaanse rapmuziek, maar na bijna twintig jaar blijkt de groep het merendeel van de grote Amerikaanse rappers als live-act ver voorbij. Het regent hoogtepunten in Paradiso, waarbij het viertal én hun vijftienhonderd volgers als hitsige pubers uit hun dak gaan. Ondanks het genadeloze gestuiter mist geen van de gasten ook maar een woord van het retevlot gerapte Buma In Mijn Zak en blijft ook de hartverwarmende boodschap van Sterrenstof overeind.
‘Ik ben oud. Ik ben getrouwd. Met een vrouwt, van wie ik houd’, rapt Vjèze tegen het einde van de avond in de viezige, psychedelische rapkolk die hij Broeder Ja noemt. Dat mag dan wel zo zijn, maar De Jeugd is nog steeds jeugdig. En daar gaat volgens mij nooit iets aan veranderen.
Gezien: 23 december 2023 in Paradiso, Amsterdam
Bestel de kerst-OOR!
Uiteraard pakt OOR deze feestmaand weer uit met véél lijstjes, we duiden het fenomeen Caroline Polachek, spreken Lankum en Robin Kester over hun Eindlijst-noteringen, werpen een scherpe blik op de popsterren van nu met schrijver Hanna Bervoets, bespreken het jaar met Queens Of The Stone Age en gaan in het gesprek met Prins S. en Sophie Straat. Ook volgen we de tragische levenswandel van de dit jaar overleden Sinéad O’Connor en spreken we OOR-coryfee Anton Corbijn over zijn nieuwe expositie MOØDe. Dat en nog veel meer.
