Wat Homme betreft: hij heeft onmiskenbaar zijn stempel gedrukt op dit album. Samen met Queens Of The Stone Age-maatje Dean Fertita en Arctic Monkeys-drummer Matt Helders verzorgt hij het muzikale gedeelte. Zoals Homme de Arctic Monkeys op Humbug in een iets ander daglicht zette, doet hij dat nu met Iggy Pop. Het resultaat is een soort sensuele croonerrock met zware baspartijen, licht groovende ritmes en volop ruimte voor Iggy’s wiebelige baritonzang. Het verleidelijke Gardenia is het best, plaatopener Break Into Your Heart en het losjes swingende Sunday doen de truc ook wel. Maar, en het is een beetje pijnlijk om dat te zeggen over een legende als Iggy Pop: hij is geen groot zanger of tekstdichter. Dat gaat tegenstaan in American Valhalla (tegen de rednecks) of In The Lobby (over het cliché-rock & roll-leven). Maar Paraguay intrigeert, dat moet na de Bataclan-ramp zijn gemaakt. Homme zingt getergd het intro: ‘While animals they do, never wonder why, just do what they goddamn do’. Iggy vervolgt met een tirade die weinig te raden overlaat:‘There’s nothing awesome here, just a bunch of people who are fucking scared’. En zo staat Post Pop Depression met beide benen in 2016. Ik zeg: waardige toevoeging aan het solo-oeuvre van Iggy Pop en de beste plaat die hij nu nog in zich heeft. Dat sms’je naar Josh Homme was best een goed idee.

Post Pop Depression van Iggy Pop samen met het nieuwe album van The Last Shadow Puppets gratis thuis ontvangen? Neem dan nu een abonnement op ons prachtblad! Klik hier voor alle info.