In Everyday It Starts en de titelsong dragen Andrew Savage en Austin Brown hun teksten voor als punkdichters en minimalistisch schurende tracks als The Map en Psycho Structures hadden van Suicide kunnen zijn. Het slackerende Pretty Machines klinkt als een reguliere Parquet Courts-song, maar in deze context doet het aan The Modern Lovers denken. Slide Machine van The 13th Floor Elevators en These Boots Are Made For Walking van Nancy Sinatra worden charmant gecoverd. In het imposante sluitstuk Uncast Shadow Of A Southern Myth heeft Bob Dylan The Band ingeruild voor Pavement als begeleidingsband. Algehele sfeer van de plaat: Sonic Youths Ciccone Youth, maar dan met betere songs. Niks tussendoortje – Content Nausea had mijn jaarlijstje gehaald als ie een week eerder was binnengekomen.