Voor het debuut uit 2012 had Allah-Las elke plaat van The Ventures en The Seeds ontleed en opnieuw in elkaar gedraaid. Op deze opvolger is het referentiepakket uitgebreid met de periode 1966-1968. Openingsnummer De Vida Voz is een echt Byrds-liedje bijvoorbeeld, evenals Better Than Mine (Gram Parsons!). In psychedelische liedjes als 501-415 en Worship The Sun neemt de band echt afstand van de vroege sixties. En wat te denken van bonustrack Every Girl, met z’n Keith Richards-riff? Maar het is niet allemaal, eh, vernieuwingsdrang bij deze jongens. Een deel van het album wordt wederom fijn gevuld met surfgitaren en drumpartijen die daar kwispelend achteraan hollen. Allah-Las lijkt voornemens de volledige jaren zestig te documenteren. Een ambachtelijke, nerdy exploratie van een bewogen muziekdecennium. Bijzonder interessant om te volgen, dit retrobandje. Over twee jaar een barok psychalbum? Deal. THOMAS SNOEIJS