Toch voelt deze plaat niet als een kliekjesverzameling. Capricorn One geeft een mooi beeld van hoe een jonge punkband evolueert van just another westcoast group naar een band met een geheel eigen sound. Neem nou Tragic Kingdom en Not So Bad, twee van de allereerste nummers die de band eind jaren tachtig schreef. Ze hadden ook zo van Pennywise kunnen zijn, denk je met terugwerkende kracht. Op later werk, zoals op het niet eerder uitgebrachte Great Experiment (2006) is de vergelijking met Bad Religion nooit ver weg. Nee, Good Riddance was op zijn best in de daar tussen liggende periode, zo halverwege de jaren negentig. Daar hoor je een originele band die invloeden van de westcoast (punkrock) en eastcoast (hardcore) samen weet te smelten tot een knallend geheel. Als toetje van deze 21 nummers tellende compilatie krijgen we een alternatieve versie van Good Riddance’ meest populaire nummer Last Believer. Dat kan niet fout gaan.