Na de welkome concertregistraties Live At The Fillmore en het in eigen beheer uitgebrachte collector’s item Acoustic En Vivo volgt nu The Town And The City, waarop de groep uit de barrio van Los Angeles uit zijn eigen leefwereld put om de lotgevallen te bezingen van kansarme immigranten. Anders dan bijvoorbeeld Bruce Springsteen deed op het tweeluik The Ghost Of Tom Joad en Devils & Dust wordt deze universele en meer dan ooit actuele thematiek niet invoelbaar gemaakt via verhalende teksten, maar is er eerder sprake van een impressionistische benadering in het verlengde van bepaalde nummers op vroegere albums als By The Light Of The Moon, The Neighborhood en Good Morning Atzlán. Verteld in de tegenwoordige tijd vanuit het perspectief van een ik-persoon opent deze verkapte conceptplaat met het vertrek naar het beloofde land, om te eindigen met een weemoedige dagdroom over het land van herkomst, terwijl daartussenin het moeizame assimilatieproces vol ontberingen, beproevingen en ontsporingen min of meer chronologisch wordt gevolgd. Ook in muzikaal opzicht lijkt The Town And The City wel het werk van een singer-songwriter, want nog afgezien van de bezonken en vaak donkere sfeer is er met al die subtiel gelaagde arrangementen ditmaal opvallend weinig instrumentaal vertoon. Ondanks het soms sterk ingetogen spel zitten er echter als vanouds weer tal van stijlelementen verweven in de dertien nummers, die variëren van cumbia tot bluesrock en zelfs een prachtpastiche van de Procol Harum-klassieker A Whiter Shade Of Pale. Bijna vijftien jaar na het verschijnen van hun absolute meesterwerk Kiko laat Los Lobos met dit document humain horen dat het met hun weergaloze muziek nog steeds alle kanten op kan. GEERT HENDERICKX