Op Tin Can Trust hebben de vijf plus één dan ook niets aan het toeval overgelaten, zonder dat het minutieus uitgewerkte resultaat ook maar enigszins gekunsteld aandoet. De elf doortimmerde nummers vormen samen een afwisselend en aansprekend geheel, waarin de muzikale omnivoren bijna onopgemerkt het hele spectrum van traditioneel tot experimenteel bestrijken. Gelaagd opgenomen met als extra’s akoestische snaarinstrumenten en elektronische toetsenpartijen blijkt dit vijftiende reguliere album in de praktijk toch eerst en vooral onweerstaanbaar. Zo schmieren supergitaristen David Hidalgo en Cesar Rosas er met volvet bluesspel op los in even onverzettelijke als melancholieke liedjes over de kansarmen van Amerika, gewoontegetrouw afgewisseld met een ongemeen swingende cumbia en ditmaal eindelijk ook weer eens norteño-stamper. Met een fantastische cover van West L.A. Fadeway tonen de amigos de musica zich en passant schatplichtig aan de Grateful Dead, waar ze zich met Tin Can Trust eens temeer bewijzen als de ultieme rootsrockers. GEERT HENDERICKX