Paniek. Angst. Wanhoop. Een tango met het gezicht op onweer en naar de schoenen gericht. Er speelt zich heel wat af in dat hoofd van zangeres Fenne Kuppens. Nog altijd vormt duistere eightiespostpunk de basis. Hoewel de groep op zoek gaat naar meer dynamiek en andersoortige emoties en intensiteit lijkt vooral de donkerte te zijn toegenomen.

Kuppens kroop ervoor in de huid van anderen, zo verklaarde ze de albumtitel. Die anderen vechten dan niet zelden evenzeer met – soms zelfs grotere – demonen. Ze danst bezeten de Satantango en ze durft de boel voor het eerst ook klein te houden, alleen achter haar piano, in Aftermath. Op Several Others maakt de band stappen, maar dat zijn geen vreugdesprongen, ondanks de ongekende successen en positieve aandacht in steeds meer buitenlanden. Die stappen staan ook niet voor knievallen richting commercie, want alleen Surface is even catchy als veel op hun vorige album. En dan is er ook nog altijd die stem, in nog lagere registers, zo lijkt het. Als deze tracks iets bewijzen, dan is het wel dat de groep nog compromislozer klinkt en spanning en drama prefereert boven dat dansen, ook al is dat met die duivel. Gevaarlijke plaat annex groeidiamant. Soundtrack van een film noir met vluchtmisdrijf; zonder empathie laten ze je gewond achter.