Niet dat we het de groep kwalijk kunnen nemen dat ze pronken met klinkende namen als The Haunted, Evergrey, Dream Evil en At The Gates. Jammer alleen dat de duidelijk aanwezige potentie op de eerste twee albums Sweet Vengeance en Descent Into Chaos niet voor de volle honderd procent benut werd. Net nu door bezettingswisselingen geen van de eerdergenoemde namen meer verbonden is aan de band, komt Nightrage met een plaat die zich met gemak kan meten aan de kwaliteit van pak ‘m beet Arch Enemy, In Flames en het hardere werk van Opeth. Het lijkt wel alsof het spel van gitarist Marios Iliopoulos pas na het vertrek van collega Gus G. écht tot bloei is gekomen, zo schitterend, melodieus en scherp klinken zijn partijen. En ook zanger Jimmie Strimell heeft zich ontpopt tot een uitzonderlijk talent. Met zijn krachtige en verstaanbare (!) brul-, schreeuw- en zangpartijen maakt hij hoogtepunten Spiral, Reconcile en Scars Of The Past nog nét iets toegankelijker. Vreemd daarom dat het album juist vernoemd is naar het enige instrumentale nummer op de plaat. WOUTER DIELESEN