Het oeuvre van de Amsterdammers vormt al vanaf de eerste single Bloedend Hart uit 1982 een coherent geheel: klankkleur en poëzie zijn altijd dezelfde geweest. Hooguit kun je vaststellen dat de band door de jaren heen soulvoller is gaan klinken, eerder een kwestie van meer beheersing dan een veranderde stijlopvatting. Bij een nieuwe plaat van De Dijk schuilt de duivel dus in de details. Zo valt op Allemansplein het gitaarwerk van Nico Arzbach en J.B. Meijers een paar keer positief op en is de groove in Niet De Lef en Zelfs De Regen erg lekker. Het vorige album Scherp De Zeis was een overtuigend geheel met enkele uitschieters. Allemansplein is ook zo’n plaat die over de hele linie lekker klinkt en een paar songs herbergt waarvan je mag verwachten dat ze over een paar jaar nog in de setlijst voorkomen en op Radio 2 voorbijkomen. Alles Komt Goed, met fan van het eerste uur Thomas Acda als gastvocalist, is een voor de hand liggende single en bovendien te horen in de opening van de speelfilm Wonderbroeders. Alles Kan Nog is van het type Mag Het Licht Uit, het soort lied waar De Dijk het patent op heeft en altijd de aanstekers mee in de lucht krijgt. Terwijl Steen, met een fraai bluesy intro, in de zaal ongetwijfeld veel oh’s en ah’s los zal maken. Zoals altijd zijn er ook hier weer een paar vindingrijke teksten met soms prachtige oneliners (o.a. Schaf De Zon Af, Allemansplein, Waar Geen Wil Is Ben Ik Weg). Niet echt iets nieuws dus op Allemansplein, wel veel vertrouwde kwaliteit. JAN VAN DER PLAS