Natuurlijk is de groep nog altijd vooral een soloding van Carrabba, maar met name het gitaarspel van John Lefler is eigenzinniger dan op eerder werk. Aan de andere kant: de minimalistische benadering paste altijd het best bij de intieme liedjes van de frontman. Want geef toe, niemand kan beter zwelgen in zijn verdriet dan Chris Carrabba. Dashboard Confessional wil duidelijk een vrolijkere plaat maken, eentje waarmee de band stadions kan vullen, en gaat door de soms wel erg nadrukkelijk aanwezige productie de kant van de powerpop op. In de titelsong bijvoorbeeld, waarin de teksten – toch de kracht waarop de liedjes altijd dreven – volledig wegvallen door de dertien-in-een-dozijn-melodieën. Liever horen we dan een klein liedje als Even Now, waarin Carrabba treurt over weer een verloren liefde: ‘Even now I can feel your face / Resting on my chest / Wrestling for sleep / And failing at it.’