Hier niet de brute gitaarterreur die door Mogwai c.s. wordt gepromoot (meest recentelijk nog And So I Watch You From Afar), maar meer transparante soundscapes van zorgvuldig gestapelde laagjes gitaar, bas en drums, waarbij woorden overbodig zijn. De gitaar spreekt, in expressionistische vegen en kleurgradaties. In de mist duiken steeds veranderlijke vormen op, soms dreigend, soms donker, soms licht en melancholisch. Ach, je hebt vast wel eens een plaat van een van hun vakbroeders gehoord. Geen idee of ik As The Spirit Wanes zou kunnen onderscheiden van hun werk, waarschijnlijk niet. Maar het schimmenspel broeit en bedwelmt, en dat is het enige criterium in deze sector. Na Paper Canyon en de remixversie van die plaat heeft het quintet uit Dartford, Kent nu alweer zijn derde knappe cd afgeleverd.