Met de spin-off Bat Out Of Hell II (1993) was het wederom raak. Van beide albums werden in totaal bijna vijftig miljoen exemplaren verkocht, maar alles daartussen flopte echter vreselijk. Zodoende moet Meat Loaf na een vruchteloze periode telkens weer aankloppen bij zijn excentrieke schepper Jim Steinman. Die is samen met producer Desmond Child de belangrijkste songleverancier op Bat Out Of Hell III. Ook oudgediende Todd Rundgren werd er bijgehaald, terwijl de gitaarkoningen Brian May en Steve Vai het zaakje waar nodig opkleurden. Echt slecht is Bat Out Of Hell III niet. Daarvoor wordt er te goed gemusiceerd, is de messcherpe productie dik oké en de songs, hoe bombastisch en voorspelbaar ook, zeer redelijk. Het probleem zit ‘m nog steeds in de originele Bat Out Of Hell-plaat, die in 1977 uitkwam. Al is dit derde deel heel wat beter dan het monsterlijk slechte tweede deel, continu heb je het gevoel dat je als luisteraar ingepakt wordt door een marketingmachine die je doet geloven dat de mythe van Meat Loaf nog steeds intact is. Maar dat is schijn. De coherentie en bevlogenheid van weleer zijn volledig verdwenen. Zo krijgen twee toch al platgespeelde Steinman-songs (Bad For Good, It’s All Coming Back To Me Now) nogmaals een vrij bloedeloze bewerking en heb je nergens het idee dat Meat Loaf een geloofwaardig verhaal aan ‘t vertellen is. Dat alles maakt Bat Out Of Hell III tot een slim gefabriceerd maatpak waar mede door de halfslachtige medewerking van Steinman de ziel uit gesloopt is. JEAN-PAUL HECK