De bio verwijst naar Mykki Blanco als ‘they’. Op de Wiki-pagina van die naam is het ‘she’ voor en ‘she’ na. Maar als Michael David Quattlebaum aan het rappen slaat, horen we duidelijk een stem die we eerder als ‘mannelijk’ zouden identificeren. Ja, in die hoek zit Mykki Blanco dus.
Maar belangrijker dan zulk soort zaken – en etiketjes als queer rap – is dat Mykki Blanco een puike rapper is en ook op dit tweede reguliere album (plus een stel mixtapes) een gelukkige hand heeft in het recruteren van producers en gasten. Kari Faux zingt Summer Fling naar hitgevoelige regionen, Blood Orange (Dev Hynes) brengt een soulgevoel in It’s Not My Choice en Love Me is het brutaal stampende feestje van Jamila Woods en Jay Cue (Mykki’s broer). Producers als FaltyDL, Hudson Mohawke en Daniel Fisher zorgen voor zó veel variatie dat deze negen nummers zich ontvouwen als een fraaie staalkaart van Blanco’s kunnen. Dat er tegelijkertijd mooie statements worden gemaakt over identiteit en hoe vloeibaar zoiets kan zijn (naam en, wie weet, personage Mykki Blanco zijn deels geïnspireerd op Kimmy Blanco van Lil Kim) is meer dan mooi meegenomen. Topplaatje, kort maar krachtig.
